Een van WikiLeaks’ technische architecten – Daniel Domscheit-Berg – heeft het boek “Inside WikiLeaks” geschreven waarin hij er eentje opendoet over de achter- en binnenkant van WikiLeaks en Julian Assange zelf. Hij zou een bullebak zijn, die geen inmenging in het beleid van W.L. duldt en als een alleenheerser over zijn klokkenluiders imperium heerst. Beren-interessant allemaal, hoe dat zit met die Assange, maar persoonlijk vind ik het een stuk minder boeiend dan de achterkant van het technische systeemcluster, ofwel de WikiLeaks back-end.
W.L. werd in de media voorgesteld als een welhaast omnipotente cyber-entiteit met onbeperkte technische resources en een data-platform dat in een zwaar beveiligde atoombunker in Zweden stond. Alles was er: geld, superhackers, informatie, capaciteit en intelligentie. Domscheid-Berg stelde enige dagen geleden in het nieuws echter dat dit alles slechts hete lucht en borstklopperij was, die W.L. vooral een gevaarlijk imago moesten geven.
De werkelijkheid was heel anders. Het volledige W.L. info-kapitaal heeft op een gegeven moment in zijn geheel op één PC-tje gestaan, dat dan wel goed zat dichtgespijkerd, maar dat net zo sterfelijk was als alle andere machines. Lekker veilig… NOT! Er zijn computers die kapot zijn en er zijn er die nog kapot moeten gaan. Alles had gewoon weg kunnen zijn!
En wat eigenlijk nog veel erger is: de redactie capaciteit om alle informatie door te worstelen heeft W.L. niet. Dat heeft onder andere bijna geleid tot het ongekuist willen doorgeven van informatie aan de media, inclusief de namen van informanten en activisten. Onbestaanbaar! Gelukkig vond Domscheid-Berg dat ook en heeft hij de hele handel meegenomen toen hij Assange en zijn Wiki-tent vaarwel zei..
