Allemachtig, wat een ongelofelijke onzin kom ik af en toe tegen. Nu dit weer: een tijd geleden is Nigella Lawson de toegang tot de Verenigde Staten ontzegd vanwege het feit dat ze tijdens een rechtszaak had toegegeven af en toe cocaïne gebruikt te hebben. Ook had ze in het bijzijn van haar kinderen wat wiet gerookt. Veel gekker kan het niet worden. Hoe ver gaat de bemoeienis van de Verenigde Staten” met ons privéleven eigenlijk? Zelfs als ze naar Nieuw-Zeeland wil reizen zoals nu het plan is (vandaar de media-aandacht), moet ze daarvoor toestemming vragen.
“Wat eigenaardig”, denk ik dan. Als de Verenigde Staten” iedereen die wel eens aan de coke heeft gezeten uit het land willen weren, dan kunnen ze de helft van de grensposten wel dichtgooien, want ik maak me sterk dat er wel heel veel (ex-) snuivers en freebasers daarheen afreizen. En hoe zit het dan eigenlijk met de inheemse gebruikers? De grootste cokemarkt, die bijna heel Zuid-Amerika van haar voorraden” losmaakt, valt zo ongeveer samen met de Verenigde Staten. Er” loopt een bijna directe pijplijn van de cocabegroeide hellingen van Colombia naar de freebase bongs” van de junkies in de grote steden” en natuurlijk naar de neuzen van de professionele politici en lobbyisten in Washington. Want we hoeven er geen doekjes om te winden. Coke is vooral een drug voor de rijken en de machtigen.
Dat laatste is in Europa ook zo. Er wordt een hoop gemeten aan het rioolwater dat een stad verlaat en daaraan is ook het drugsgebruik te zien. Het blijkt dat in Europa Brussel op de eerste plaats staat als het om hoeveelheid cokeresten gaat die door het riool naar buiten komt. Dat zijn dus sporen die in menselijke urine zitten en niet de stuff die direct wordt doorgespoeld. Met een beetje rekenwerk kun je dan precies zien hoeveel coke er in de praktijk gesnoven wordt. En was het ook niet daar in dat Europarlement dat ze op de” toiletten zo veel snuifresten tegenkwamen?
Het zal in de Verenigde Staten” niet veel anders zijn allemaal, maar daar heeft Nigella nu helemaal niets aan. Ik kijk naar die dame en kan me niet voorstellen dat daar iets mis mee is. Ik weet het niet, maar er is iets aan haar dat me direct een warm gevoel geeft. Misschien moet ik nog eens goed naar haar” kijken om er achter te komen wat het is. Evenwel, alle gekheid daargelaten; Nigella zou vrij moeten kunnen reizen, net zo als iedereen die niet direct terroristische neigingen heeft. Deze geweldige vrouw wil je toch zeker niet buiten laten staan? En zeker niet op zulke debiele gronden als de Verenigde Staten nu doen. Ik zou zeggen, “Nigella, bij mij ben je altijd welkom en je mag je oorverdovende versnaperingen gerust meenemen.…”
