Ik kan er maar geen genoeg van krijgen, nu Italië zo dichtbij is. Vandaag lees ik in mijn ochtendkrant een buitengewoon heugelijk artikel van Sarah Venema over de langzame ondergang van Silvio Berlusconi’s media-imperium.
Ja, dit gaat alweer over Berlusconi & over Italië. En het raakt aan een aangenaam gesprek dat ik laatst met een rasechte Zeneixe had. Iemand uit Genova dus; in de rechter lies van De Laars. Aan hem vertelde ik dat ik tijdens mijn moeizame gesprekken met mijn Italiaanse familie over politiek hooguit de indruk had gekregen dat Italianen er geen zin in hebben. Ze willen niet omdat het land te mooi is – en het eten te goed, de wijn te lekker en de vrouwen te schitterend – om zich echt druk te kunnen maken over zo iets profaans als politiek. Dat was – zo redeneerde ik in lijn met mijn observaties – de reden waarom Silvio de Struikrover al drie keer aan de macht is gekomen.
Het klopte niet helemaal, vertelde mij mijn Genovese gesprekspartner. Hij verwees naar iets essentieels voor de machtsbasis van B., namelijk: de media. Berlusconi heeft er in al die jaren dat hij de macht had én in het bezit was van de meeste commerciële tv-zenders voor gezorgd, dat de Italianen zijn verworden tot een stelletje dociele sofa-aardappelen dat nauwelijks nog kritisch kan denken. Niet allemaal natuurlijk, maar wel een proportie die ruim genoeg is om hem meerdere malen het regeringspaleis in te stemmen. Ofwel, hij heeft met gerichte propaganda een meerderheid van de Italianen tot gewillige schapen gemaakt, die hem graag als de leider van hun mooie land willen zien.
In de massa zit geen intelligentie. Dat stel ik zonder omhaal, blikken of blozen. In de Italiaanse massa zit nog minder. Maar ik begrijp sinds vandaag dat dit misschien een klein beetje gaat veranderen. Waarom? Omdat Italië nu ook een tv-landschap krijgt dat niet meer door Berlusconi’s vullis gedomineerd wordt. Zijn media-imperium schijnt het slecht te doen en de digitale televisie is door bijna het gehele land uitgerold. Het gevolg daarvan is letterlijk dat “de Italianen niet alleen maar naar de schaars geklede Velina’s zitten te staren, maar ook steeds meer zien hoe de echte wereld in elkaar zit”. Het is nog veel gekker: ze gaan zelfs documentaires kijken! Ik val NU van mijn stoel van verbazing.…
Als het echt waar is wat er in De Volkskrant door Sarah Venema wordt gesuggereerd en Berlusconi verliest werkelijk zijn dominante positie in het tv aanbod, dan is het ook echt met hem gedaan. Dan hoef ik mij ook geen zorgen meer te maken over een eventuele comeback van deze schuinsmarcheerder. Ik geef toe, dat voelt een stuk lekkerder aan, zo vlak voor mijn wederzien met dat prachtige Italië.
