De Anti-Imperialistische provider XS4ALL – die oude anarcho’s uit de moppentrommel van Kameraad Rop Gongrijp, komen er bij mij weer eens goed van af.” De opsporingsdiensten hebben deze dienstverlener vorig jaar 150 maal gevraagd om toegang te krijgen tot de digitale gegevens van burgers. En XS4ALL heeft dat gewoon aan de grote klok gehangen, ondanks de dreigende waarschuwingen van een verontruste staat; geformuleerd in termen van” staatsveiligheid” nog wel. De opgevraagde gegevens liepen uiteen van woonadressen tot kopieën van volledige websites.
Sinds een paar weken zit ook dit blogdingetje achter slot en grendel, dus als de AIVD een reden ziet om mijn geschrijf te gaan volgen terwijl ze niet door mijn ballotage heen komt, dan zal zij zich van een zelfde” scenario moeten bedienen. Ze zal bij mijn webhost-provider de hele mieterse zooi moeten opvragen, om er dan achter te komen dat het voor hen in ieder geval niet de moeite waard is. Ze kunnen natuurlijk ook een van mijn vrinden vragen om zijn gebruikersnaam en wachtwoord. Misschien levert dat voor de gelukkige kameraad nog een zakcentje op ook.
Gelukkig ben ik niet interessant voor opsporingsdiensten of de spionnen faculteit van BiZa, dus als ik een e‑mail adres binnen zie komen met een verzoek tot registratie dat er als “spion@AIVD.nl” uitziet, dan geef ik dat account gewoon vrij. Ik kan hoogstens hopen op een acute” aanwas” van “intelligence” bij die gasten van de geheime dienst, maar dan wel exclusief in de traditionele zin van het woord. Ze worden er misschien wel echt wijzer van.
Het is allemaal wel koddig, geef ik toe. Maar ik ga niet doen alsof er niets aan de hand is.” Afluisteren in Nederland is een oud en veel gepraktiseerd tijdverdrijf. Ik kan er van uit gaan dat alle informatie die over de grens van mijn LAN gaat, of op welke andere manier mijn laptop, tablet of telefoon verlaat, open toegankelijk is voor de overheid. Ik maak mij geen enkele illusie over de privacy die ik zou hebben op de digitale snelweg of zelfs maar op het digitale zandpad dat door mijn huis loopt. Misschien dat de e‑mail die ik alleen lokaal heb staan nog enigszins privé is, maar ook daaraan twijfel ik wel eens als ik erg zwaar getafeld heb. Ik geloof eigenlijk al lang niet meer in de integriteit van mijn digitale leven.
Ik word geprovoceerd door de stelling van opsporend” Nederland dat XS4ALL de” staatsveiligheid” in gevaar heeft gebracht door de taps en gefaciliteerde hacks van de staat op haar systemen te publiceren. Ten eerste moet de staat dat altijd zelf melden aan het onderzoeksobject; wat zij vervolgens structureel nalaat. Maar ten tweede is het volgens mij grote onzin dat er gevaar ontstaat, doordat de schaal van de van staatswege uitgevoerde inbreuk op de” digitale” privacy van de burger bekend wordt. Die is toch al bekend? Als ik zoiets hoor dan lijkt het soms net alsof ik Joseph Goebbels of Benito Mussolini themselves hoor praten. Vrijheid en rechten (van de burger) zijn ondergeschikt aan de veiligheid van het regime en haar (corporatieve) satellieten. De bescherming van onze kwetsbare maatschappij en de daar onder liggende infrastructuur mag van de staat wat kosten. Ons verlies van privacy staat als eerste op de rekening.
Ik vind het erg, maar ik ben in die zin niet helemaal normaal. Ik begrijp dat de meeste brave burgers liever worden afgeluisterd en van hun privé-sfeer worden beroofd dan dat ze zich onveilig moeten voelen omdat ook terroristen een privé-sfeer zouden kunnen hebben. Die burger denkt nu beter af te zijn met minder rechten maar meer veiligheid. Voor wat het waard is: we hebben ons allemaal vaak afgevraagd hoe het toch kon gebeuren dat er in het Europa in het begin van de vorige eeuw zwaar repressieve fascistische regimes konden ontstaan zoals dat van Hitler, Mussolini en Franco. Het begin moet ongeveer net zo zijn geweest als nu en hier en het ligt zo’n beetje in de buurt van de Amerikaanse Patriot Act. Op 11 september 2001 vond de nieuwe Rijksdagbrand plaats.
