Als korte aanvulling op mijn aantekening van een aantal dagen geleden over goudpoepen meld ik een nieuwe term geleerd te hebben, namelijk: “Urban Mining”. Urban Mining is wat het zegt te zijn; mijnbouw in de stad. Het gaat daarbij” niet om het uit grote gaten opgraven van ertsen en brandstoffen, maar om het winnen van grondstoffen” en energie uit afval.
Zo zie ik maar, het zou misschien nog goed kunnen komen met onze planeet als dit soort initiatieven normaler wordt dan de traditionele grondstoffen-diefstal uit de natuur, wat nu door de grote ondernemingen gedaan wordt. En dat duurt niet lang meer als ik de urban miners moet geloven. Er zit een logica in. Om” metalen zoals goud te winnen, moet steeds meer erts uit steeds armere en moeilijker bereikbare gronden worden gewonnen. De opbrengst per ton opgegraven materiaal wordt zo” steeds kleiner. Daarom zijn er nu spelers op de markt gekomen die geen grond afgraven maar afval.
Gescheiden elektronica afval zoals mobiele telefoons bevatten meer (edele) metalen per ton dan de traditionele mijnen en meerdere verschillende metalen bovendien. Urban-Erts is multi-purpose en daarom veel beter; je hebt alles al bij elkaar. Het winnen van metalen uit afgeschreven elektro-schroot brengt dus veel meer op dan traditionele mijnbouw. Bovendien wordt” het niet gedaan in een natuurgebied of ergens op een onbereikbare plek, maar gewoon op een industrieterrein dat bij elke stad te vinden is. Het winnen van materialen uit afval is daarom” in alle opzichten goedkoper en milieuvriendelijker dan het winnen van nieuw materiaal. Deze factor loopt snel op, dus de balans zal navenant” doorslaan, van traditionele mijnbouw naar totale recycling a.k.a. Urban Mining. Het brengt tenslotte geld op; een niet te versmaden kenmerk als het om de diffusie van een techniek gaat.
Tussendoor: uit afval gewonnen goud is hetzelfde als nieuw gewonnen goud, alleen kun je de eerste soort volgens een recycler best wel “groen goud” noemen. Ik vind dat charmant. Maar bovenal is” 100% recycling van metalen en andere grondstoffen een minimale stap die we moeten zetten om onze planeet leefbaar te houden. Als ik zie hoe hip en mainstream dat ineens is, dan kan ik alleen maar tevreden zijn. Een bijkomend voordeel is dat het handmatige, zeer vervuilende en schadelijke “buiten-slopen”, dat nu door kids in West Afrika gedaan wordt, op den duur vanzelf ophoudt. Het loont zich niet meer om elektro-schroot af te voeren naar Afrika dus die bron droogt op den duur gelukkig op. Ook brengt de primitieve wijze waarop ze daar nu “recyclen” nog geen fractie op van wat er met Urban Mining kan. Wat wel zin heeft is het verzamelen van oude elektronica uit” Afrika zelf, waarna het kan worden verkocht aan” een moderne recycle-faciliteit – eventueel in Europa. Dat schijnen ze daar in Afrika steeds beter door te krijgen.
Maar er is meer en nog dichtbij ook. De traditionele vuilstortplaatsen die nu nog onder zo vele Nederlandse golfbanen en parken liggen kunnen ook ontgonnen worden. De schatting is dat daar voor de helft bruikbare grondstoffen uit gerecycled kunnen worden, de andere helft kan worden gebruikt om energie van te maken. De installaties ervoor bestaan al. Het klinkt als een goede manier om – naast het terugwinnen van kostbare materialen – naar die broodnodige lokale energieopwekking te komen.
De details zijn te zien bij VPRO-Tegenlicht, die er gisteren een erg verhelderend en aan te raden programma over had: Vuil Goud.
