In een nieuw hoofdstuk van Turks autocraat Erdogan is een vers dieptepunt geslagen: de grootste maar ook meest kritische krant van Turkije, Zaman, heeft dit weekeinde haar deuren moeten sluiten na een ingreep van de staat. Die staat had een aarsgezalfde rechter gevraagd om vonnis te wijzen op basis waarvan de voltallige redactie van Zaman subiet op straat gezet kon worden. De opgegeven reden was: “wegens staatsondermijnende activiteiten”. Het enige kritische medium – mainstream en niet underground – dat Turkije volgens mij nog had is nu monddood.
De laatste voorbereidingen voor een staatsgreep door Erdogans handlangers zijn volgens mij zo ongeveer wel uitgevoerd. Het feest zou dus binnenkort kunnen beginnen. We krijgen dan – in allegorie met Ruslands nieuwe Tsaar Vlad Poetin – een nieuwe Ottomaanse Sultan. Als het zo doorgaat dan begint de landkaart weer wat weg te krijgen van de wereld voor haar eerste grote oorlog; ofwel pre-1914.
Meer Turkije: vandaag beginnen de Europese top-onderhandelingen over het vluchtelingenprobleem, waarbij Europa gaat proberen om meer vluchtelingen buiten de grenzen te houden door daar Turkije voor onder druk te zetten. Met een schijntje van 3 miljard Euro voor de ergste pijn zou dat geregeld moeten zijn. De Turken zijn echter heel duidelijk: ze gaan niet meer doen om de stroom vluchtelingen te stoppen, de 3 miljard Euro die is toegezegd is een fractie van wat ze zelf al heeft uitgegeven aan het “probleem” en Europa moet vooral niet denken dat ze de vluchtelingen bij Turkije over de schutting kan gooien.
Ofwel, het topoverleg over het vluchtelingenprobleem van deze week gaat mislukken. En laten we wel wezen, het Europese gezanik over de hoeveelheid vluchtelingen die hier heen komt is misplaatst. Er zijn landen in de regio die enkele percentages van hun eigen bevolking als vluchteling opvangen. Ik denk bijvoorbeeld aan Libanon en Jordanië. We hebben hier echt niets te klagen en ik vind persoonlijk dat we hier niet echt veel doen.
De afhankelijke houding ten opzichte van Turkije is fnuikend. We worden met de dag chantabeler en kunnen met navenant afnemend recht van spreken een grote mond opzetten over de verslechterende mensenrechtentoestand in Ankara en Istanboel. Het feit dat Turkije als buffer tussen de NATO en Rusland in ligt helpt wat dat betreft ook niet. Het Ottomaanse rijk wordt zo – als je het mij vraagt – steeds beter levensvatbaard en de heropleving van een keizerrijk van welk signatuur ook – Rusland of Ottomanië – is wat mij betreft een wending in de verkeerde richting.
UPDATE 8 maart 2016: de onderhandelingen met Turkije zijn begonnen. Ze gaan schaamteloos binnenslepen op dit issue. Lees VK 8–3‑2016 – Vluchtelingen terug, Turkije sneller bij de EU. Kennelijk zorgt het dreigende Russische imperialisme voor een hernieuwde toenadering; tweezijdig wel te verstaan.
UPDATE 9 maart 2016: er is een principe-akkoord. NU.nl geeft een overzicht van de items waarover tussen Europa en Turkije overeenstemming is bereikt.
