Zelfs in een verwoede poging om eens niet na te denken over De Toestand in de Wereld, zoals mijn voorganger en erflater G.B.J. H. het ooit placht te noemen, is het me niet gelukt om de Turkse kleinzieligheid aan me voorbij te laten gaan. Ik heb het wel geprobeerd, onder andere door me te richten op wat achterstallig onderzoekswerk, Donald Trump, de Amerikaanse verkiezingen, een heleboel flessen wijn en nog wat andere losse flodders. Er is echter geen ontkomen aan. Het maakt niet uit op welk eiland je onder een steen gaat zitten, je krijgt toch te maken met die Turkse “Sturm und Drang”, die kundig wordt opgeklopt door een buitengewoon langgeteende en kortgelonte meneer Erdogan. Het Turkse gejammer is onder de tegenwoordige mediadichtheid helaas met geen mogelijkheid te ontlopen.
Het lange verhaal kort: Erdogan, de nieuwe despoot van het met nieuw leven in te blazen Ottomaanse Rijk onder een nieuw en sterk aan de islam gelieerd staatsbestel*, is verwikkeld in een onaflatende kruistocht tegen alles wat hem, zijn ambt of de staat beledigt. En aangezien het zeer persoonlijk en uiterst contextgevoelig is wat als “beledigend” kan worden opgevat, is de manoeuvreerruimte die Erdogan hier neemt nogal fors aan de maat. Je hoeft hem maar een geitenneukende pedofiel te noemen en je moet voor een aanzienlijke tijd onderduiken. Dat is vooral te danken aan de ruime cohorten klikkende Gestapo-Turken overal in Europa, die niet te beroerd zijn om ver buiten de grenzen van Erdogans nieuw op te richten sultanaat een spiedend oog op hun origine-genoten te richten. Zo reikt Erdogans lange arm, met dank aan onze Turkse medelanders, tot diep in het hart van de Europese Unie.
Erdogans lange arm is het laatste wat je wilt opmerken in Europa. Zijn afbraak van de vrije pers in Turkije, de heroriëntatie van de staat aan het geloof, het verzet tegen de militaire kaste en het geweld tegen de oppositie, voorspellen allemaal hetzelfde: Erdogan is een element dat zich gemakkelijk laat vergelijken met allerlei twijfelachtige opperhoofden van nog twijfelachtigere regimes, die in de eerste helft van de vorige eeuw Europa onveilig maakten. En dat land van hem moet zich bij Europa gaan aansluiten? Ik dacht het niet. Die Turken hebben hier cultureel niets te zoeken. Ze onderstrepen dat elke dag zelf door met veel misbaar op tv te vertellen hoe groot het gelijk van Erdogan is.
Het is aan het repliek van onze eigen regeringsleiders overduidelijk te zien dat de EU gegijzeld wordt door die Turkse mafketels. We moeten zo snel mogelijk van die afhankelijkheid, die veroorzaakt wordt door de vluchtelingencrisis, af. We – of beter, onze PvdA fractievoorzitter – zijn een pact met de duivel aangegaan door te bedenken dat Turkije de voor Europa kansloze vluchtelingen moet opvangen. Maar waarom is dat eigenlijk? We hebben in centraal Spanje, een notoire woestijn waar niemand meer woont, plaats zat om hele steden van die gasten te vestigen. Er staat daar nog een hele berg onroerend goed leeg en wellicht voelen ze zich daar nog thuis ook. Zo zijn er wel meer van die oplossingen denkbaar. Staan er in Frankrijk ook niet hele leeggelopen dorpen te verkrotten? En in Italië? Bovendien, als het echt niet anders kan, hetgeen ik betwijfel, dan kunnen we in Europa ook zelf concentratiekampen bouwen. Daar hebben we Erdogan en zijn politiestaat niet voor nodig.
Er is, zoals ik wel vaker heb opgetekend, nog een ander issue. We hebben in de ontwikkelde westerse wereld volgens de statistieken vanaf 2010 al een afnemende bevolkingsgroei. Die afname van de groei zal zich later doorzetten als een afname van de bevolking. Iedereen weet dat vergrijzing een probleem aan het worden is, omdat we over niet al te lange tijd eenvoudigweg de mensen tekort komen om onze economie op gang te houden. Is het daarom niet veel slimmer om juist een heleboel vluchtelingen binnen te halen? Vooral Syriërs zijn goed, want die zijn al goed opgeleid en ze kunnen overweg met een moderne levensstijl. Over een paar decennia gaan we mensen betalen om hierheen te komen. Hierop kunnen we alvast wat besparen voor onze volggeneraties, door nu te profiteren van de gratis influx. Waarom spreekt dat de Nederlandse Krentenweger niet aan? Het ontgaat me volledig waarom tot nu toe alleen de Canadezen nog maar op dat idee zijn gekomen.
*)” Ten opzichte van Mustafa Kemal Atatürks Turkije dan, waar een sterke scheiding tussen moskee en staat essentieel is.
