Wie in de huidige wereld een separatist is, is een idioot. Dat is mijn onbescheiden mening over wat ik in de regel beschouw als een misplaatst nationalistisch achterhoedegevecht. Dat geldt wat mij betreft voor alle separatisten op de hele planeet, maar in het bijzonder voor al die jokers binnen Europa. De Brexit was al een blamage van het zuiverste water, een manoeuvre waarmee ze in Londen nu aardig in hun maag zitten en waarvan geen Brit ook maar één enkel voordeel gaat meemaken. Maar de problemen die door de Engelse populisten zijn veroorzaakt zijn nu wel reëel.
Het voordeel van Engeland is nog dat het een echte grote-mensen natie met een grote-mensen staat is, dus de onderhandelingsslagkracht is navenenat hoger en de positie binnen Europa ook. Maar dat kunnen de Catalanen allemaal niet zeggen. Want hoe moet dat dan, als regio binnen Europa onafhankelijk worden? Eerst een deal maken met het moederland en dan met de rest van de wereld? Dat is best ingewikkeld als die eerste niet wil; en Europa heeft er al helemaal niets mee op.
Meer Spanje (en een beetje Frankrijk…): die half-gare Basken houden zich gelukkig rustig de laatste tijd, dus ik had de indruk kunnen krijgen dat separatisme in Europa aan het uitsterven was. Nu dreigt het echter vandaag alsnog goed mis te gaan in Catalonië als daar tegen beter weten in toch de breuk met het basisland wordt uitgeroepen. Waarom gebeurt dat eigenlijk? Omdat er een premier zit die denkt dat zijn regionalisme nu nog ergens op slaat? Het is een uiterst zielige vertoning allemaal. Dat vind ik.
Het is eigenlijk te gek voor woorden dat een hele regio en een heel land door een enkele volksmenner en zijn entourage gegijzeld kunnen worden. Je zou toch denken dat we daar in het naoorlogse Europa ondertussen wel vanaf zouden zijn. Wat na de tegendemonstraties van afgelopen zondag in Barcelona in ieder geval duidelijk is geworden, is dat ook de meerderheid van de Catalanen niet op onafhankelijkheid van Spanje zit te wachten.
Ik houd al heel lang mijn hart vast om Italië, dat ook vergaand autonome regio’s kent met hun eigen cultuur en taal – waaronder Fruili-Venetia Giulia, waar mijn familie resideert – en waarvan ik zeer ongaarne enig separatistisch geluid zou horen. De Lega Nord gedraagt zich ondertussen en pleit voor eenheid in Italië, dus ik vermoed dat het daar niet zo’n vaart zal lopen. Maar wat in Spanje kan, onder een onfrisse regionale leider met aanpalende profiel-neurose, kan in Italië ook. Het is daarom te hopen dat de unionisten daar voorlopig toch aan het langst eind blijven trekken, totdat de separatiemode weer helemaal uit is en Garibaldi zich niet meer in zijn graf hoeft om te draaien.
Update 11-10-2107: Toch niet.… :-)”
