In zijn oneindige wijsheid heeft de Sjah van Brunei besloten de Sharia in te voeren. Hiermee maakt hij het mogelijk – en volgens hemzelf wenselijk – dat LGBT-etc’s kunnen worden vervolgd en gestenigd. Het is een maatregel die in onze eigen contreien verwijst naar de Allerdonkerste Middeleeuwen en die voor geen weldenkend mens valt goed te praten. Wat iemand seksueel doet of praktiseert is gevoegelijk zijn/haar(/het’s) eigen zaak, waar niemand ook maar iets mee te maken heeft. Als uitzondering geldt uiteraard pedofilie, een afwijking die niet te tolereren valt.
Ik zou nog verder willen gaan: als iemand mij mededeelt dat hij/zij homo of lesbisch is, dan is mijn eerste reactie vaak dat ik helemaal niet geïnteresseerd ben in zijn/haar geaardheid, omdat ik er helemaal niets mee te maken heb. Waarom zou iemand mij vertellen wat hij/zij in zijn/haar slaapkamer uitspookt? Ik zie daar het nut niet van in. Dat is privé informatie die ik niet hoef te weten.
Evenzo is het niet de zaak van enige staat of machthebber om te bepalen welke menselijke seksuele voorkeur wel of niet is toegestaan. Ten eerste is seksuele geaardheid een fysiek attribuut dat niet kan worden gekozen of dat met een remedie te “genezen” zou zijn. Ten tweede is die geaardheid een issue waar de staat met zijn tengels vanaf moet blijven. Triest genoeg is dat voor meerdere staats-opperhoofden geen enkel beletsel gebleken om dat wel te doen. In Brunei resulteert het nu in de invoer van de Sharia. Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik vermoed dat de sultan specifiek de vervolging van alles wat niet heteroseksueel en monogaam is wil faciliteren.
Het is niet de eerste keer dat de wereld wordt geschokt door een dergelijke maatregel. Onder andere Rusland ging Brunei al voor, zij het met minder definitieve en dodelijke sancties bij het overtreden van de anti-homowet. Het wereldwijde protest over het verbod in Brunei – onder andere door Hollywood-beroemdheden en organisatoren van grote evenementen, die vanaf nu alle hotels van de sultan boycotten – maakt geen enkele indruk op de bedenker van de laatste versie van deze achterlijke manoeuvre. De sharia wordt ingevoerd en dat het vanaf nu vele miljoenen aan inkomsten scheelt zal hem worst zijn. De macht is geregeld arrogant, inhumaan en tenenkrommend irritant – vooral in de Midden-Oostelijke zandbak – maar dit gevalletje is wel heel erg schrijnend.
Ik denk wel eens dat de opkomst van het internet het ongewenste effect heeft dat in sommige landen de klok een paar decennia wordt teruggdraaid. Het publiek wordt door deze hippe informatie-snelweg namelijk onbeperkt voorzien van alles wat mooi en lelijk is. Dit noopt de incidentele “voortvarende” machthebber regelmatig om zijn natie voor “mentale vervuiling” en “ongewenste westerse indoctrinatie” te behoeden. Het is volgens mij de achtergrond van veel draconie: de vrijheid van – in dit geval – seksualiteit maakt de zeden in het algemeen losser en vormt daarmee dus een de-facto bedreiging voor de gemiddelde dictatoriale machtspositie. Een beetje autocraat zal daarom proberen het gepropageerde vrijdenken te beperken of zelfs geheel de kop in te drukken. En voordat je het weet hangt er dan zoiets als een sharia boven de natie.
Om met Noam Chomsky te spreken: ook het fascistische geluid is een geluid dat moet worden toegestaan. Zo werkt de vrijheid van meningsuiting nu eenmaal. Maar Chomsky heeft het over een democratisch principe in een navenant rechtssysteem. In dit geval – en vergelijkbare andere gevallen – is de regressie verwerpelijk, omdat er geen democratische infrastructuur onder ligt. Ook gaat het niet slechts om een geventileerde mening, maar om een oekaze van een echte machthebber die de rechten van een hele bevolkingsgroep beperkt of zelfs geheel afschaft. In het geval van Brunei en haar berekenende sultan gaat het zelfs om het recht op leven.
