Zo onbewaakt vraag ik me toch iets af. En dat is waarmee die Ollandesi zich menen te moeten bemoeien als het om onze moslim medelanders gaat. Er gonst wat nieuws over een eventuele Sharia-raad in Nederland, die in geval van nijpende geloofsperikelen de aanhangers van de islam moet bijstaan met raad en uitsluitsel. En omdat Nederland een dergelijk gremium nu niet heeft, moeten de moslim voor deze religieuze zaken afreizen naar Londen. Lekker handig is dat.…niet.
Ik heb niet helemaal door waarom de consternatie die er over heerst nu eigenlijk nodig is. Ik kan me niet voorstellen dat er iets tegen is op een orgaan dat bevoegd is – binnen de islam, wel te verstaan – om bijvoorbeeld huwelijken op het religieuze niveau te ontbinden en abusieve mannen tot de orde te roepen. Want als je dan toch toelaat dat er een onzichtbare entiteit over je leven heerst, waarom dan geen geschillencommissie instellen? Het smoelt wel lekker en het geeft zo’n geloof nog een beetje extra spunk ook. Als ik het wel heb dan doen alle andere geloven het zelfde. Dus waarom de moslim niet?
Er is nu een enorme heisa over die raad, die zelfs het 8 uur journaal heeft gehaald. Waarschijnlijk gebeurt dat omdat de joods-christelijke braverikken in ons land zich bedreigd voelen door iets wat zich misschien het signatuur van een rechtbank zou kunnen aanmeten. Het is zelfs zo dat de Tweede Kamer zich over het vraagstuk buigt – en nog denkt er iets over te kunnen beslissen ook.
Het moet niet veel gekker worden. Als die Sharia-raad er niet mag komen, dan moeten ook die katholieken, de joden en de gereformeerden hun raden gelijk maar inleveren. Gelijke monniken, gelijke kappen is mijn devies. Want waarom zouden alleen de moslim verstoken moeten blijven van een college dat hen kan bijstaan in geval van religieuze disputen en huiselijke geschillen? Waarom zouden moslim vrouwen voor een scheiding van een onwillige man gedwongen moeten worden om helemaal naar Londen af te reizen, waar wel een religieus bevoegde raad bestaat? Naar mijn mening is dat discriminerende onzin van de allerbovenste plank.
Dat gezegd hebbende begrijp ik één ding nog het minste, en dat is waarom de moslim in Nederland zich zouden laten vertellen wat ze wel of niet kunnen oprichten aan raden en colleges. Dat is toch wel gevoegelijk hun eigen zaak, zou ik denken. En waarom heb ik daarover eigenlijk geen van deze makkers gehoord op het journaal gisteren? Waarom kregen alleen de bange medeburgers – die in de raad maar al te graag onterecht een verlengstuk van een Sharia rechtbank willen zien – eigenlijk als enige serieuze spreektijd? (Er was één uitzondering, en dat was een hele bange vrouw die zojuist gebruik had gemaakt van de Londense raad en die het nut van een Sharia-raad in Nederland bepleitte.) Inhoudelijk heb ik vooral Londens raadsleden gehoord en die legden uiteraard de vinger op het zere punt van de Nederlandse omissie.
Hmm. Een episteltje vol met vragen. Ik vermoed dat dit nog wordt vervolgd. Maar als ik de Nederlandse moslim zou mogen adviseren, dan zou ik ze aanraden gewoon een Sharia-raad op te richten en bips te hebben aan wat de Tweede Kamer daarvan vindt. Die hoeft zo’n raad toch niet te sanctioneren, omdat ze geen speciale rechtsbevoegdheden krijgt – of zelfs maar wil hebben. De bemoeienis van het parlement zou dat ding alleen maar een gewicht geven dat het onder geen beding moet hebben.
