Ik kan het niet laten: er komt een Killer-Application aan voor de synthetische mens. Ik heb het hier waarschijnlijk al meerdere keren gezegd, maar ik doe het toch nog maar een keer.
Een Killer-Application (KA) is een toepassing (application) voor een technologie, die ervoor zorgt dat deze ineens een enorme gebruiksvlucht neemt. Zo’n actie veegt vervolgens de vloer aan met de grootste zeurpieten over de nieuwe verworvenheid, die altijd wel een reden weten te pitchen over het hoe en waarom van de aperte onzinnigheid of het gevaar van de noviteit in kwestie.
Het is ooit gebeurd met de telefoon, waarvan door een verlichte, Amerikaanse politicus werd gesteld dat het apparaat nooit een voet aan de grond zou krijgen omdat “mensen geen behoefte hebben aan contacten met iemand ver weg in een andere stad.” Dat lucide inzicht – van deze burgemeester die van Graham Bell himself een demonstratie kreeg – bleek een schot in de roos.… maar niet heus. We kunnen ons nu met geen mogelijkheid meer een leven zonder telefoon voorstellen. Wat precies de Killer-App is geweest? Waarschijnlijk de mogelijkheid die het ver van elkaar verwijderde geliefden bood om met elkaar te praten; of de snelle bereikbaarheid van de lokale brandweerkazerne.
Wat te denken van de boekdrukkunst, trouwens? In het katholieke Europa werd dat aan het einde van de middeleeuwen direct als een bedreiging voor de Vaticaanse hegemonie gezien” en daarom als een volstrekt overbodig fenomeen weggezet. Het is dus best geinig dat de bijbel de KA voor de boekdrukkunst is geweest. Het zal die papen geleerd hebben. En met de middeleeuwen was het ook gelijk gedaan.
Er zijn recentere voorbeelden. De PC, ooit gedoodverfd als een onzinnige toevoeging aan onze speelgoedberg, werd ineens hét super-apparaat to have toen de spreadsheet werd bedacht. De Killer-Feature (een pars pro toto voor een App) van Internet was de pornografie die ineens vrij toegankelijk was. En nu ik het daar toch over heb: dat was ook de KA voor de videorecorder én voor het inferieure VHS-systeem, waarop meer porno te krijgen was dan op welk ander platform dan ook.
Het is nu ook weer de seks die (de meest tot mijn verbeelding sprekende) nieuwe technologie van het moment tot grote hoogte zal opstuwen. Net zoals de porno-industrie dat doet door zich in volle vaart op de virtuele en geaugmenteerde 3(4)-D markt te storten om hun waren nog beter aan de man te brengen, is het nu ook de beurt aan de in synthetische “mensen” geïmplementeerde Kunstmatige Intelligentie (KI). Met seks kun je veel geld verdienen. De Chinezen snappen dat ook, want de hardware-goodies worden – uiteraard – in China gemaakt en ze voorzien in een grote behoefte. Kennelijk is dat die van de middelbare man in West-Europa. Voor net een paar streepjes onder de 3.000,- €uro kun je een dame kopen, die zacht en bijna levensecht aanvoelt, die een simpele conversatie kan houden en die vooral in bed (of zo) doet wat jij wilt; zonder er iets voor terug te vragen.
Laat ik wel wezen. Op dit moment zijn de robotica en de KI nog niet zo geavanceerd dat ze in combinatie de plaats in kunnen nemen van een echt mens; zeker niet in bed. Dat gaat echter heel snel veranderen. Er komt een tijd dat wij geen verschil meer kunnen waarnemen tussen een door onszelf gefokte nakomeling of een synthetisch exemplaar. Zoals ik hier wel vaker heb opgeschreven, vallen de meeste schattingen voor dat moment nog tussen de 25 en 100 jaar vanaf nu, maar ik denk dat dit een veel te conservatief beeld is. Als je de Chinezen goed volgt en hun nieuwe Grote Sprong Voorwaarts (in alle technische takken van sport) analyseert, dan zou het zomaar kunnen dat zij er binnen 20 of zelfs 10 jaar eentje kunnen maken. En als er één kan worden gemaakt dan is het hek voorgoed van de dam. Ik zie het van de positieve kant, vooral voor die Chinezen. Het is een bruikbare manier om de schade van een decennialange één-kinds-politiek te repareren.
