Afgelopen vrijdag was het geloof ik toen ik de rechterlijke uitspraak over Wilders in het “Minder Marokkanen-proces” hoorde. Op zich vond ik de oplossing wel charmant: wel schuld, geen straf. Wel vond ik de stelling dat Marokkanen als een ras gezien kunnen worden erg gammel. Dat kan op basis van de wetenschappelijke werkelijkheid namelijk niet. Maar belangrijker is: eigenlijk had Wilders nooit voor de rechter mogen staan, omdat hij nu een rechtszaal schaamteloos als politiek platform heeft misbruikt. Daarover is iedereen het geloof ik wel eens.
Interessanter vond ik zijn commentaar nadien. Ik heb slechts een klein stukje gezien, maar wat opvalt is dat Wilders de hele tijd voor miljoenen mensen zegt te spreken, terwijl dat niet waar kan zijn. Evenwel zal het een heleboel mensen toch nopen om op hem te stemmen. Het voor populistische politici gevoelige volk is nu eenmaal niet al te bijdehand, dus die kiezen wel voor zo’n lege blaaskaak die verder inhoudelijk nauwelijks iets te betekenen heeft maar die de emotie van de massa goed weet te bespelen. Het is echter een kwestie van tijd voordat Jan met de Pet begrijpt dat Wilders niet is geïnteresseerd in echte grote-mensen-politiek waaruit grote-mensen-oplossingen voor grote-mensen-problemen komen. Hij wil een medium om zijn verzuurde en van realiteit verstoken zieligdoenerij te ventileren. Want daarmee verdient hij toch een aardige boterham in die Tweede Kamer. En aangezien hij heeft aangekondigd nooit te zullen stoppen met spreken zullen we het er nog wel even mee moeten doen. Totdat hij net als Janmaat met zijn Centrumpartij door het putje van het electorale toilet wordt gespoeld.
Een veel groter issue in dit verband is natuurlijk Trump. Die heeft het voor elkaar gekregen om zonder enige inhoudelijke retoriek van substantie toch voor het Amerikaanse presidentschap gekozen te worden. Daar wordt het volk dat zo veel van hem verwacht straks nog harder in de bipsen genomen dan Wilders hier ooit voor elkaar zal krijgen. Een lang verhaal kort: Trump fulmineerde tegen De Lobby, tegen het verrotte Washington en tegen het kapitalisme. Nu blijkt hij zijn kabinet vol te gooien met mensen die niets liever willen dan de markt verregaand dereguleren, het milieubeleid zo ongeveer afschaffen en de staat min of meer geheel uit het dagelijkse leven terugtrekken, tenzij deze laatste in het nieuwe Trumpex het nodige geld richting de privévermogens van zijn beschermelingen kan sluizen. Ofwel: hij is nog erger dan Ronald Reagan was en die heeft samen met Margareth Thatcher zo ongeveer wel de hele financiële crisis van de laatste jaren op zijn geweten. De financiële deregulering die door die twee zo’n 30 jaar geleden werd ingezet dreunt nog door in de wereld en wel in de vorm van slechte financiën in de bancaire sector, in de diepe en steeds vollere zakken van de kadaverkapitalisten en in de meest schrijnende ongelijkheid van de laatste 70 jaar; vooral in de V.S..
De Trump-stemmers gaan van een hele koude kermis thuiskomen als ze straks nog steviger aan de grond zitten dan na acht jaar Obama het geval is. Het zal ze leren, alhoewel het toch triest is. Want wiens bloed gaat er straks vloeien? Niet dat van Trump of zijn complexgenoten en ook niet dat van de beter geoutilleerde Clintonites die wel tegen een stootje kunnen; maar wel dat van de kiezers die hem hebben gekozen. Ik heb het al gezegd: de mensen die op dat soort populisten stemmen zijn nu eenmaal niet de meest begaafde soortgenoten als het om politiek gaat die in hun eigen belang is. Gelukkig combineert Trump zijn hardvochtige beleidsvoornemen met een sterk isolationisme (als hij woord houdt), want dan hebben wij hier in Europa misschien niet al teveel last van die rare vogel. Lang zou het allemaal niet moeten duren. Ik vermoed dat een termijn van vier jaar echt zijn maximum is, tenzij de Amerikanen nog hardleerser zijn dan ik nu al vermoed.
