Het is bijna frustrerend hoe veel er eigenlijk gebeurt op deze planeet. Daar valt niet tegenop te bloggen. Ik lees zo veel interessante dingen die ik voor mijzelf zou willen aantekenen om te bewaren, dat het me af en toe duizelt. Dus ik maak een selectie terwijl ik de koppen snel. En daaruit maak ik weer een keuze, die ik vervolgens filter en nog eens uitdun, totdat ik één onderwerp over heb dat ik wel op moet schrijven, anders loopt mijn bolletje vast. Welk onderwerp de schifting overleeft is niet altijd logisch en het geeft al helemaal niet aan wat de wereld belangrijk zou moeten vinden. Het is in de regel wel wat het hardste” aan me blijft knagen.
Ik zou vandaag bijvoorbeeld iets kunnen opschrijven over de rellen in het Amerikaanse Ferguson, waar een blanke politieman is vrijgesproken van allerlei aanklachten terwijl hij een ongewapende zwarte tiener heeft doodgeschoten. De krant staat er vol mee en het nieuws loopt ervan over. Maar toch, dit topic boeit me minder dan een hoop andere, omdat ik het nu ongeveer wel weet met dat Amerika, waar zo veel rare dingen gebeuren dat het niet meer bij te houden is. Het is triest maar waar: de blanken en de rijken hebben op dat continent vrij spel terwijl zwarten er worden afgemaakt – niet in de laatste plaats door elkaar – en worden opgesloten door een gevangenisindustrie die tenslotte ook moet blijven draaien. Ik heb het dan niet eens over het daar residerende” contingent “science-bashers” en creationisten, dat” alles wat god niet als zoete koek slikt voor “liberal” uitscheldt. Vroeger was het een pre om zo genoemd te worden. Tegenwoordig is het een geliefd scheldwoord van de Amerikaanse sufferd, die niets moet hebben van de wereldlijke realiteit maar zich liever onderdompelt in middeleeuwse onwetendheid. Hier zouden ze worden uitgelachen en gemarginaliseerd. In Amerika hebben ze echter nog stemrecht ook, wat toch ijzingwekkend is in een land dat over kernwapens beschikt.
Maar laat ik het daar niet over hebben. Wat ik veel interessanter vind is de oplossing die Vladimir Poetin heeft bedacht voor het toenemende luchtgebrek dat zijn land voelt” als gevolg van de wurggreep waarin de wereld hem met haar economische sancties heeft klemgezet. De roebel keldert als een lekke veerboot, de Russische economie krimpt als een pielemuis in koud zeewater, de olieprijs daalt harder dan een stel puber-testikels en de interne stabiliteit van Rusland begint toch aardig op een door parkinson geplaagde ouderling te lijken. Alle grappenmakerij terzijde: het gaat niet goed met” Rusland. En aangezien Tsaar Vladimir geheel in lijn met de Russische traditie geen rijksgrond die eenmaal geannexeerd is wil afstaan, zal het rond dat Oekraïne nog wel een tijdje onrustig blijven. Ik heb het eerder gezegd, kijk naar de kaart en je ziet wat deze man van plan is.
Dus het getuigt toch van intelligentie dat Keizer Vlad zijn denktanks opdracht heeft gegeven om beleid te bedenken dat uitgaat van een verzwaring van de sancties tegen мать РоÑÑиÑ, want dat is wat inderdaad zal gaan gebeuren. Deze opdracht geeft ook aan wat de intenties van Rusland zijn. Er is niets onduidelijks aan: Poetin wil heel Oost-Oekraïne op Rusland aansluiten. En hij verwacht met deze actie nog meer toorn en sancties over hemzelf af te roepen. De schade aan de economie moet echter wel worden verzacht en als het even kan worden opgeheven. Dus wat te doen? De oplossing is even simpel (niet!) als elegant: Poetin wil van de corruptie in zijn land af, want het is algemeen bekend dat dit de Russische burgers en ondernemers miljarden roebels per jaar kost. De gedachte is aantrekkelijk. Kennelijk blijft er in Rusland zo’n enorm volume aan geld aan de verschillende strijkstokken hangen, dat het de” ruimte biedt om er de zwaar krimpende economie mee op te kalefateren. Beter beschouwd is het echter” te ziek voor woorden. Ik stel me voor hoe rot een land eigenlijk moet zijn als het zulke zware internationale sancties op die manier kan neutraliseren. De enormiteit van corruptie op een dergelijke” schaal is voor ons Nederlanders nauwelijks te bevatten. (De Chinezen, die begrijpen dit wel helemaal…)
Ik help de Russen hopen dat het plan Poetin gaat lukken. Niet omdat ik hem zijn annexaties gun, maar omdat het voor Rusland überhaupt goed zou zijn als ze daar die smeergeldeconomie onder controle zouden krijgen, of zelfs helemaal zouden kunnen uitbannen. Het is tenslotte de man/vrouw van de straat die de rekening voor al dat weglekkende geld betaalt. En voor een klein deeltje geldt dat ook voor ons hier in het brandschone westen. Elk Nederlands bedrijf dat zaken doet in Rusland moet daarvoor nu diep in de illegale buidel tasten. Die kosten worden echter wel gewoon afgetrokken met wat creatief boekhouden, als “transportkosten” bijvoorbeeld. Dat is voor ons belastingbetalers dus gewoon inkomstenderving, die zich vertaalt in een zwaardere fiscale last voor individuele stervelingen zoals ik. En ik zal in dat opzicht wel een krentenweger zijn, maar heb er helemaal” geen zin in om die Russische corruptie, hoe beperkt ook, te financieren.
