Over meteorologie weet ik nagenoeg niets. Het weer maak ik eigenlijk pas mee als het al bezig is. Van tevoren kan het me nauwelijks boeien. Voorbereidingen op wat er aan wind, regen en zon komen gaat zijn in de regel futiel. Ik heb zelf een werkende methode om het weer te voorspellen: Als ik mijn zonnebril thuis laat dan wordt de lucht strakblauw, als ik mijn ramen net heb gezeemd dan krijgen we regen en als ik mijn buitenplaats spik-en-span heb schoongeveegd dan gaat het waaien. Ofwel, ik zou geen gekke weerman zijn al zeg ik het zelf, met een accuratesse die in De Bilt vingeraflikbaar ongeëvenaard is.
Allemaal gekkigheid natuurlijk. Het bovenstaande klinkt als bijgeloof. En bijgeloof brengt ongeluk, dat weet iedereen. Ik zou me daar dus ver van moeten houden, vandaar dat ik hier gelijk maar even zeg dat die obligate opmerking dat “ze er met dat weer altijd naast zitten” volgens mij geen hout snijdt. De keren dat ik wel heb gevolgd wat me de aanstaande dagen qua weer te wachten stond vond ik de voorspellingen redelijk tot goed op de werkelijkheid treffen. Van mij dus niets dan lof aan de meisjes en jongens van het K.N.M.I..
Meteorologische geïnteresseerd of niet, ik heb wel met gepaste spanning de weg en het krachtsverloop van Orkaan Matthew, die sinds een paar dagen het Caraïbische gebied onveilig maakt, gevolgd. Zijn landing op Haïti heeft helaas voor een enorme ravage en een aanzienlijk aantal doden gezorgd, terwijl dat eiland al fors was genomen door een mega-aardbeving waar ze nog lang niet overheen zijn. De storm heeft waarschijnlijk veel van het herstelwerk weer teniet gedaan. Cuba staat dacht ik als volgende op het programma en daarna is Florida aan de beurt. Het zou een geluk bij een ongeluk kunnen zijn, want vooral wat dat laatste doelwit betreft zou er wel eens een “snag” aan kunnen zitten die niet onverdeeld ongunstig is.
Brulboei en kandidaat President-Zaffel Donald Trump heeft van de Mexicaanse muur zijn stokpaardje gemaakt. Daarmee wil hij de influx van Mexicanen stoppen en Mexico wordt geacht dat ding ook te gaan betalen. Mexico zelf vindt dat natuurlijk niet en ik was al benieuwd hoe Trump dat überhaupt aan had willen vliegen. Maar hij heeft nu een escape. Hij kan zijn aandacht nu met goed fatsoen verleggen richting Florida en de andere zuidelijke kuststaten van de V.S.. Daar zijn muren namelijk erg noodzakelijk aan het worden – en wel die van de waterkerende soort. Wellicht kan hij zo iets betekenen voor de rijke Floridianen die zich hebben teruggetrokken uit het Amerikaanse leven en die binnen hun “gated communities” de laatste dagen van hun leven slijten. Hun rust wordt nu ernstig bedreigd door een aanhoudende stroom van sterke (en nog sterkere) tropische stormen. Ik begrijp dat die dingen tot op bepaalde hoogte normaal zijn in dat Caraïbische bassin. Echter, de globale opwarming verandert niet alleen de frequentie, maar ook de heftigheid van die orkanen; en wel in de totaal verkeerde richting.
De eerste rekening van de globale opwarming komt in gebieden terecht waar de grootste armoede heerst en waar het minste is meegewerkt aan de zeespiegelstijging. Dat zijn staatjes die aan de waterkant wonen en die bij de geringste zeespiegelstijging onderlopen. Tot voor kort hebben de Amerikaanse kapitalisten (neoliberalen en andere republikeinen) altijd ontkend dat we een klimaatprobleem hebben, maar daar beginnen er al een paar van terug te komen. Langzaam maar zeker wordt er een probleem onderkend, alleen het oplossen ervan heeft bij de kadaverkapitalisten nog geen breed draagvlak. Toch merken ook zij geregeld op – in de pers nog wel – dat Global Warming wel eens Big Business zou kunnen worden en dan zijn ze er ineens als de kippen bij. Ofwel, nu een rijkeluisstaat als Florida ver genoeg boven het dreigingsniveau komt te liggen, krijgt de noodzakelijke ingreep om de zeespiegeldreiging te mitigeren ineens een schaal die zijn weerga sinds 1942 niet meer heeft gekend. Het zou een soort Keynesiaanse impuls voor de Amerikaanse economie kunnen zijn, die – in plaats van het traditionele Militair Industriële Complex – een New Deal voor de Amerikaanse infrastructuur zou kunnen betekenen. Ze hebben het er hard genoeg nodig, zowel de infrastructuur (die nu integraal aan barrels ligt) als de werkgelegenheid die het zou genereren. De Sociale Werkplaats die nu Defensie-industrie heet zou vervangen kunnen worden door de wonderwerken van de civiele ingenieurs.
Wie gaat dat allemaal betalen? Trump natuurlijk! Samen met wat crowd-funding door de rijke Floridianen, die anders hun resorts naar de zeebodem zien verhuizen. Clinton scoort nu goed met dat infrastructuurverhaal, die in een staat is waar elke Amerikaan zich voor zou moeten schamen. (De wegen in een aantal derdewereldlanden zijn beter dan die in de V.S..) Trump zou kunnen proberen die domme Mexicaanse muur om te buigen tot “Red de Zuidelijke Staten van de Watersnood”. Dat zou ook bij de bijbelvaste burger met een rotsvast geloof in de zondvloed best wel eens in gunstige aarde kunnen vallen.
