Ik ben een gezegend man. Daar zijn een heleboel redenen voor, maar één daarvan is wel dat mijn vrienden weten wat mijn zwakke plekken zijn. Althans, sommige van mijn vrienden kennen een paar van mijn zwakke plekken.” Mijn ervaring is ook dat als je de juiste softspot maar vaak genoeg onder de aandacht brengt, dat je dan door je vrienden prettig voorzien wordt op het moment dat ze iets van je goesting tegen komen. Zoals hier dit plaatje bijvoorbeeld.
Het leuke is: dit juweeltje werd me gestuurd door een dame – let wel – en niet door een meneer met wie ik af en toe eens wat ondeugende retoriek wil delen bij een paar biertjes. Deze dame weet kennelijk wat goed is, want ik ken haar gezel, met wie ik dan weer wel een paar biertjes drink af en toe. En getuige deze prent gaat het daar goed in de residentie.
De titel van dit meesterwerkje is “The Dream of the Fishermans Wife”. Ik ben geen vrouw, maar ik kan me heel goed voorstellen waarom een vissersvrouw – of elke andere vrouw – hiervan zou dromen. De extase is zichtbaar en niet te missen. Zelfs als man vraag ik mij na een blik op deze voorstelling af of ik niet toch een paar extra armen zou kunnen gebruiken. Want zo te zien is het voor de dames eigenlijk maar een beetje behelpen met onze reguliere anatomie. En dan die zuignappen! Ik bedoel maar, daar valt toch met geen mogelijkheid tegenop te concurreren? Nu ik er aan denk: wat een arme visser is dat eigenlijk, die een vrouw met dit soort dromen heeft. Een ding weet de arme ziel zeker: het is nooit genoeg…
Deze houtsnede is gepubliceerd in Japan in het jaar 1814, een jaar waarin bij ons Napoleon nog flink slaags was met de geschoffeerde vorsten van Europa en de Japanners in een uiterste isolatie van de rest van de wereld toefden. Als ik eens rustig kijk naar dit schitterende beeld, dan weet ik ook gelijk waar die gasten zich mee bezig hielden. En geef ze eens ongelijk. Europa werd door een maniak met twijfelachtige aspiraties overhoop gehaald terwijl ze in Japan besloten dat de boze buitenwereld maar weg moest blijven. En ondertussen vonden ze gewoon een nieuwe soort van erotische kunst uit. Enter “De Tentakel Erotiek”. Je moet er maar opkomen.
Ik vind de Japanners nog steeds wat buitenissig in hun erotische metier. Je hoort wel eens van onderbroekloze serveersters in kinky karaokebars met spiegelvloeren. En ik heb wel eens een manga strip in handen gehad waar beelden in staan die hier verboden zouden worden. Wie weet zou het deze plaat onder Napoleon net zo vergaan zijn. Gelukkig voor mij dat Japan uiteindelijk toch met de rest van de wereld is gaan meedoen, zij het door Engeland gedwongen. Anders was deze snede hier nooit terecht gekomen.
