De macht over de wereldzeeën is altijd hét ijkpunt geweest voor de maat spierballen van een natie. De Hollanders en de Britten hebben beide ooit eens de (bijna) globale macht in handen gehad vanwege de geavanceerde schepen die ze konden bouwen.
Een doorsnee huis-tuin-en-keuken wereld-Rijk werd in de regel gevormd en bestuurd door middel van een grote en zwaar bewapende vloot van zeilschepen. Nu is het niet heel erg anders. De machtigste militaire mogendheden zitten nog steeds ruim in hun supersized varende oorlogsplatforms. Ofwel, marine overheersing was altijd dé sleutel tot het imperialistische succes en is dat nog steeds.
In onze tijd werkt het vooral met vliegdekschepen. Wil een vliegdekschip-capabele staat haar geopolitieke argumenten kracht bijzetten, dan wordt er zo’n zwaarbewapende drijvende stad naar een strategische relevant gebied gevaren. Een vliegdekschip is een militair vliegveld dat overal kan worden ingezet, compleet met squadrons gevechtsvliegtuigen, bemanningen en ondersteunend personeel. Als er zo’n ding voor je kust komt liggen, dan weet je dat je hommeles hebt met een opponent die jou militair kan platdrukken alsof je een onbetekenende vlieg bent. Tenzij je beschikt over hét wonderwapen tegen vliegdekschepen: de onderzeeër. (En laten wij hier in Nederland juist die tak van sport weer nieuw leven inblazen.)
Enige tijd geleden werd in de pers melding gemaakt van een ongeluk met een Russische nucleair aangedreven raket. Dat is nieuws dat verder strekt dan het zeer jammerlijke overlijden van een groep wetenschappers die te dicht in de buurt stond. Het geeft namelijk ook aan dat nucleaire propulsie volwassen aan het worden is; iets waarvan ik, moet ik toegeven, niet het flauwste benul had. Dat betekent dat de ruimte serieus militair kan worden geëxploiteerd… met gigantische ruimteschepen waaraan vrijwel geen fysieke grens meer zit. Ofwel, de vliegdekschepen gaan de ruimte in. En als dat eenmaal kan, dan kunnen we met recht stellen dat de imperialistische potentie van de landen die zich zo’n ding kunnen veroorloven met enige magnitudes stijgt.
Hoe de ruimte oorlogsschepen er in het echt uit gaan zien is nog pure speculatie, maar een fijn gezicht zal het niet zijn om een dergelijk monster door je telescoop te zien vliegen. De reikwijdte van zo’n ding is onbeperkt en het kan razendsnel overal ter plaatse zijn. Dit in tegenstelling tot een conventioneel zeevarend exemplaar.
De moraal van dit verhaal is dat de ruimte-grens voor oorlogsvoering zeer binnenkort zal worden overschreden (als het niet al lang het geval is). Toen de mens leerde zeevaren en de nieuwe technologie kon inzetten voor oorlogsdoeleinden, veranderde het aangezicht van de wereld radicaal. Eenzelfde manoeuvre staat ons nu ook weer te wachten. Alleen zijn het nu niet de Hollanders of de Britten die zich mondiaal breed kunnen maken, maar de Amerikanen, de Russen en de Chinezen. Of de wereld daar beter van wordt valt sterk te betwijfelen.
