Om maar met een orakelende deur in huis te vallen: de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un wordt door China aan de kant geschoven en vervangen door een minder onberekenbaar staatshoofd. Op welke termijn dit gaat gebeuren weet ik niet, maar ik denk dat binnen drie jaar een redelijke schatting is. De manier waarop durf ik ook niet te voorspellen, maar ik vermoed dat we binnenkort iets gaan lezen over een onfortuinlijk ongeluk of een enge ziekte die de Geniale Leider helaas heeft moeten treffen. Karma, u weet wel waarom.
De stelling hierboven is (helaas) niet het resultaat van enig speciaal inzicht in de relatie tussen Noord-Korea en China, want dat heb ik niet. Mijn voorspelling staat geheel op persberichten en particuliere geopolitieke speculatie van een welwillende leek (ik dus) inzake de inschatting van China’s belangen in de regio rond het West-Pacifische basin. Het zou ook kunnen dat ik deze ingeving hier al eens eerder heb geventileerd en dat ik ondertussen ruimschoots over mijn termijn heen ben geschoten. Evenwel is de rekensom vrij eenvoudig als je het mij vraagt en die begint met China’s westgrens: Noord-Korea is een belangrijke buffer tussen China en het westen. Daar wil ze voor geen goud ook maar één Amerikaanse soldaat – de notoire aartsvijand – als bezetter zien; iets wat na een gewapend conflict tussen de V.S. en N.K. onvermijdelijk zou zijn. Een door Kim Jong-un geprovoceerd conflict, waarbij de V.S. actie moeten ondernemen, is daarom een risico dat het belang van China rechtstreeks bedreigt.
Wat China wil is een stabiel gebied rond het gehele West-Pacifische Basin, want dat is belangrijk voor de implementatie van veel van hun geopolitieke plannen. Niemand in die regio – behalve Noord-Korea, dat misschien een historisch punt wil maken – zit te wachten op een oorlog die alleen maar slecht kan aflopen. Er wordt “as we speak” hard gewerkt aan de nieuwe zijderoute – de goederensnelweg tussen China en haar belangrijke afzetmarkt Europa – en ook de importroute van grondstoffen uit Afrika richting het moederland wordt met de dag beter gezekerd. China investeert momenteel miljarden in zowel de nieuwe zijderoute als in Afrika en ze zal die investeringen gepast beschermen. En elke staat rond die Chinese-Japanse-Koreaanse zee die voor deining zorgt, is een direct risico voor die investeringen. Dus aangezien Noord-Korea momenteel uiterst provocerend bezig is, opereert ze precies op een manier die China niet wil. Ik kan me niet voorstellen dat grote broer Xi Jinpin dat nog erg lang goed gaat vinden.
De Noord-Koreanen zijn succesvol gehersenspoeld tot een volk van willoze drones, die – volgens sommige commentatoren – bereid zijn de guerrilla tot levensdoel te verheffen op het moment dat hun Geniale Leider en de fictieve Stalinistische heilstaat tegelijk het loodje leggen. Noord-Korea moet daarom blijven bestaan, totdat het met zachte hand en over een periode van enkele jaren kan worden omgebouwd tot een politiek stabiel mini-China en een minder agressieve natie. De huidige politieke elite van Noord-Korea moet dus wel intact blijven, maar ze moet beter naar grote broer China gaan luisteren. Daarom denk ik dat dé labiele factor Kim Jong-un zal worden vervangen door een docieler exemplaar, op een wijze die aan de Noord-Koreaanse elite zal laten zien dat ze niet overal mee wegkomt en die het volk leert dat hun leiders vervangbaar zijn..
We gaan het zien. Voor mijn gevoelsrust en dat van een heleboel mensen in de Korea’s, Japan, China en de V.S. is een Chinese ingreep vandaag beter dan eentje morgen. Echter, geduld is nou typisch een Chinese zaak…
