Ik ben een stap voorwaarts gegaan in het burgerlijke leven. Bij wijze van cadeau aan mijzelf heb ik mij – na een goede pointer van een collega – de diensten van een schoonmaakdame aangeschaft. Zoals het nu aanvoelt is het wel vaker het geval met dit soort beslissingen: Ik had dit 20 jaar eerder moeten doen.
Tegelijkertijd heb ik de sensatie van een verhoogd koloniaal bewustzijn. Ik geef toe, dat is geen onaangename excersitie. Ik voel het kloeke hoofd van Mussolini al in mijn trekken tevoorschijn komen, ondanks dat hij niet echt succesvol was in het koloniseren van significante wingewesten. Het is puur chauvinisme. Een van de talrijke Nederlandse zeerovers uit de Hollandsche Imperialistische Uitbuitingsgeschiedenis – hier schaamteloos de Gouden Eeuw genoemd – had twijfelloos beter gepast, maar ik hecht nu eenmaal aan stijl.
Er is een wereld voor me open gegaan. Mijn huis is zo schoon dat ik bij wijze van spreken van de vloeren kan eten, en dit keer niet omdat daar altijd wel iets te vinden is. Alles blinkt, glanst en ruikt lekker. En ik kan nu met goed fatsoen mijn gasten naar het toilet verwijzen, zonder dat ik eerst moet inspecteren of het daar wel veilig is.
Ik leef samen met mijn twee kinderen, vroeg-adolescenten van omstreeks de 20 jaar, hetgeen zorgt voor een niet ongeringe groezeldruk op mijn huishouden. Dat komt niet specifiek door deze huisgenoten, die toch van goede wil en huize zijn, maar wel door de 500 kilo vriendenvlees die hier bijna dagelijks rondhangt. Het zijn allemaal aardige gasten hoor, stuk voor stuk, maar ze vinden het nog steeds ingewikkeld om geen spoor van vervuiling door mijn huis te trekken. Ik vraag ze niet voor niets de kleine boodschap tegen de heg achterin de tuin te doen.
Vooruitlopend op het hogere properheidsbewustzijn van mijn inwonende telgen en hun kameraden heb ik nu het schoonmaakwerk uitbesteed. Ik had niet kunnen bevroeden dat ik daarvan zo erg in mijn nopjes zou geraken. Het blijkt een van de betere beslissingen in mijn leven, die ruim binnen de marges valt van de andere geniale invallen die ik eerder had: De Afwasmachine, De Motorgrasmaaier en De Tafelstofzuiger.
Mijn hele huis is één groot laboratorium geworden waarin ik met werkelijk alles experimenteer. Daar beginnen zowaar leuke dingen uit te komen; waaronder deze nieuwe stap in mijn civilisatie-proces. Ik zeg: laat mij maar schuiven; dit gaat goed zo…
