Ik had het al een keer gezien maar het kwam weer eens om de hoek zeilen bij het zaterdag ochtend brevier boven de krant: China heeft last van “Naked Officials” wat zich vrij laat vertalen naar “naakte ambtenaren”. Ik kan ingaan op het beeld dat me daarbij als eerste te binnen schiet, maar laat ik dat niet doen. Niet in de laatste plaats omdat ik zelf ambtenaar ben en een onbevangen omgang met mijn collega’s wil handhaven.
Naakte ambtenaren zijn partijbonzen die – nadat ze een frisse wind door de zich onder hun handen bevindende partijkas hebben laten waaien – hun werkzame leven en verbindingen met het moederland tot een minimum hebben afgebroken om iets geheel nieuws in het buitenland te starten. Ze verplaatsen hun familie, het gestolen geld, het in heimelijkheid gesmede netwerk van gelijkgestemde kompanen en uiteindelijk zichzelf achter de buit aan om het Rode Rijk geheel de rug toe te keren. En het bestolen volk heeft het nakijken.
Het associeert lekker met de Keizer en zijn nieuwe kleren, die volgens de overlevering ook naakt over straat ging terwijl hij dacht er geheel in het nieuw gestoken bij te lopen. Zijn contemporaine evenknieën wacht een gelijksoortig lot als ze gepakt worden voor hun grote sprong voorwaarts; met een executie als klap op de vuurpijl.
