Een week of wat geleden is de beruchte drugsbaron en kartelleider” Joaquin ‘El Chapo’ Guzman uit zijn Mexicaanse cel ontsnapt. Gerekend naar zijn misdaden en aanzien in de onderwereld kan ik me niet voorstellen dat zijn vrijlating binnen 20 jaar op de rol stond. Het zal juist daarom zijn dat hij vervroegd is opgestapt, geholpen door zijn kompanen van weleer, die daarmee een aardig zakcentje hebben verdiend. Die” moesten er dan ook wel een nep-villa-in-aanbouw voor optuigen, waarvandaan een goed ingerichte tunnel zo ongeveer Guzmans cel inliep. Als ik de beelden bekijk dan moet” ik voor het technische vakwerk (helaas) respect opbrengen.
Dat is wat betreft de ontsnapper zelf wel” anders. Respect is wel het laatste wat ik mobiliseer voor zo’n element, maar daarover hebben” hele volksstammen een andere mening. Zo lees ik in de krant dat in Mexico ondertussen de T‑shirts met het beeltenis van” Guzman niet zijn aan te slepen. Hij wordt als een held vereerd, wat daar normaal schijnt te zijn met dit soort geteisem. Ik citeer:
De hype rond ‘Guzman merchandise’ maakt deel uit van de zogenoemde ‘narco-cultura’, de verheerlijking van drugsbendes en –criminelen die vooral populair is in het grensgebied tussen Mexico en de Verenigde Staten.” Drugkartels dienen als inspiratie voor goedkoop geproduceerde films op lokale markten en ‘narco-corridos’, ballades over de drugshandel die veel lijken op polka-muziek.” Door veel Mexicanen worden de leden van drugkartels gezien als volkshelden in de traditie van Robin Hood.
Robin Hood… My Foot! Die drugsbarons zijn gewoon criminelen met een buitengewoon gewelddadige inslag – anders overleven ze de concurrentie (letterlijk) niet – en ze werken voor zichzelf; zeker niet voor de armen en de misdeelden. Dat geromantiseer van de misdaad, de doden en de chaos is wat mij betreft volstrekt misplaatst, net zoals de charme die aan de Italiaanse maffia wordt toegedicht. En het helpt de Mexicanen zelf ook niet. Wat zei die onaangename, onprettige, narcistische, waarschijnlijk racistische en zeker ongezond rechtse presidentskandidaat voor de republikeinen Donald Trump laatst ook alweer over Mexicanen? Ik kan me indenken dat hun gedweep met die misdadigers daar op zijn minst gedeeltelijk debet aan is.
Ik kan met de beste wil van de wereld geen positief” gevoel opbrengen voor” misdaad, noch voor de misdadigers, hun entourage of hun levensstijl.” Ik vind criminelen eigenlijk een sub-soort die in bomen thuishoort.
