Deze brief van een stervende Irak veteraan kwam ik eergisteren tegen. Het is een mooie wrap-up van onder andere mijn sentimenten rond die onnodige en vooral niet-legitieme aanval van de V.S. op het Irak van Saddam Hoessein. We zien nu wat voor een chaos die oorlog heeft veroorzaakt. Irak valt steeds meer uiteen, de regio wordt in toenemende mate instabieler en het aantal doden dat ondertussen te betreuren is, groeit met de dag. De teller staat al boven de miljoen. We kunnen met zekerheid stellen dat de mensen in Irak er onder Saddam Hoessein beter van af waren dan ze nu zijn.
Aan: George W. Bush en Dick Cheney
Van: Tomas Young
Ik schrijf deze brief op de 10e verjaardag van de oorlog in Irak. Ik schrijf deze brief voor mijn mede-Irak-veteranen. Ik schrijf deze brief voor de 4.488 soldaten en mariniers die zijn gesneuveld in Irak. Ik schrijf deze brief voor de honderdduizenden veteranen die gewond zijn geraakt, de wonden, fysiek en psychisch, die hun levens kapot hebben gemaakt. Ik ben een van deze zwaar gewonden. Ik raakte in 2004 verlamd door een hinderlaag van opstandelingen, in Sadr City. Mijn leven is ten einde gekomen. Ik leef slechts nog dankzij terminale zorg.
Ik schrijf deze brief voor mannen en vrouwen die hun echtgenoot hebben verloren, voor kinderen die een ouder hebben verloren, voor de vaders en moeders die zonen en dochters zijn verloren en voor hen die nu zorg dragen voor de vele duizenden medeveteranen met een hersenbeschadiging.
Menselijk afval van de oorlog
Ik schrijf deze brief voor al die veteranen wiens trauma’s, zelfhaat veroorzaakt door wat zij hebben meegemaakt, doorstaan en gedaan in Irak, hebben geleid tot zelfmoord. Ik schrijf deze brief voor alle soldaten en mariniers die, tijdens het vervullen van hun plicht, gemiddeld één zelfmoord per dag plegen. Ik schrijf deze brief voor de ongeveer één miljoen gesneuvelde Irakezen en voor de ontelbare gewonde Irakezen.
Ik schrijf deze brief voor ons allemaal; het menselijke afval dat onze oorlog heeft achtergelaten, voor hen die de rest van hun leven oneindige pijn zullen moeten lijden en voor altijd verdriet hebben.
Leugens, manipulatie en honger naar macht
Ik schrijf deze brief, mijn laatste brief, aan u meneer Bush en aan u meneer Cheney. Ik schrijf niet omdat ik de illusie heb dat u enig besef heeft van de menselijke en morele consequenties van uw leugens, manipulatie en honger naar macht en rijkdom. Ik schrijf deze brief omdat ik, voordat ik dood ga, duidelijk wil maken dat ik, en honderdduizenden medeveteranen, samen met miljoenen burgers en honderden miljoenen mensen in Irak en het Midden-Oosten met mij, exact weet wie jullie zijn en wat jullie hebben gedaan. Jullie ontlopen wellicht een gerechtelijke veroordeling, maar in onze ogen is elk van jullie schuldig aan absurde oorlogsmisdaden, plunderingen en, uiteindelijk, moord, inclusief de moord op duizenden jonge Amerikanen (mijn medeveteranen), van wie jullie de toekomst zo bruut hebben afgenomen.
Jullie autoriteit, jullie miljoenen dollars en persoonlijke rijkdommen, jullie PR-medewerkers, jullie privileges en jullie macht kan de leegte van jullie karakter niet verbloemen. Jullie hebben ons naar Irak gestuurd om te vechten en sterven nadat u, meneer Cheney, destijds de dienstplicht hebt ontlopen omdat u niet naar Vietnam wilde en nadat u, meneer Bush, niet kwam opdagen bij uw legeronderdeel van de National Guard. Jullie lafheid en zelfgenoegzaamheid ontstond tientallen jaren geleden al. Jullie waren niet bereid jullie eigen levens in de waagschaal te stellen voor ons land maar jullie sturen wel honderdduizenden jonge mannen en vrouwen een zinloze oorlog in, zonder ook maar één diepere gedachte te hebben dan tijdens het buitenzetten van het vuilnis.
Preventieve oorlogen zijn illegaal
Twee dagen na de aanvallen op 11 september heb ik mij aangemeld bij het leger. Ik wilde het leger in omdat mijn land was aangevallen. Ik wilde hen die een kleine 3000 van mijn medeburgers hadden vermoord keihard terugslaan. Maar ik ging niet het leger in om te vechten in Irak, een land dat part noch deel had aan de aanvallen van september 2001 en geen enkele bedreiging vormde voor zijn buren, laat staan voor de Verenigde Staten. Ik ging niet het leger in om Irakezen te “bevrijden†of om verzonnen fabrieken voor verzonnen massavernietigingswapens te sluiten of om wat jullie zo cynisch de “democratie†noemen te vestigen in Bagdad en het Midden-Oosten. Ik ging niet het leger in om Irak opnieuw op te bouwen, waarover jullie in die tijd zeiden dat het zou worden betaald door de inkomsten van de Iraakse olie-industrie. Het tegenovergestelde bleek waar: deze oorlog heeft de Verenigde Staten al meer dan drie triljoen dollar gekost.
Ik ging beslist niet het leger in om een “preventieve†oorlog te voeren. Een “preventieve†oorlog is volgens internationale wetten illegaal. Maar als soldaat in Irak volgde ik braaf jullie idiote bevelen voor misdaden op, zo weet ik nu.
De oorlog in Irak is de grootste strategische blunder in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Deze oorlog vernietigde de machtsbalans in het Midden-Oosten. Het maakte een corrupte en meedogenloze pro-Iraanse overheid in Bagdad mogelijk. Een overheid die zichzelf in stand houdt door marteling, doodseskaders en terreur. En deze oorlog liet Iran uitgroeien tot de dominante macht in de regio.
Op elk niveau, moreel, strategisch, militair en economisch, was Irak een een mislukking. En het zijn jullie twee, meneer Bush en meneer Cheny, die deze oorlog zijn begonnen. Jullie mogen dan ook opdraaien voor de consequenties.
Levens geofferd voor hebzucht
Ik zou deze brief niet schrijven als ik gewond was geraakt tijdens het vechten in Afghanistan tegen de mogendheden die verantwoordelijk zijn voor de aanvallen van 11 september. Was ik daar gewond geraakt dan zou ik me nu ook verschrikkelijk voelen vanwege mijn verslechterende lichamelijke toestand en mijn onvermijdelijke spoedige dood, maar dan zou ik tenminste sterven met de wetenschap dat mijn verwondingen een consequentie zijn van mijn eigen beslissing om het land waar ik zo van houd te verdedigen. Ik zou dan niet dag in dag uit in bed liggen, met mijn lichaam stijf van de pijnstillers, en moeten leven met het feit dat honderdduizenden mensen, waaronder kinderen, waaronder ikzelf, door jullie geofferd zijn voor niets meer dan de hebzucht van oliemaatschappijen, voor jullie bondgenootschappen met de oliesjeiks in Saudi Arabië en jullie krankzinnige fantasieën over een keizerrijk.
Ik heb, zoals vele gehandicapte veteranen, geleden onder de inadequate en meestal ontoereikende zorg die wordt verleend door de veteranennazorg. Ik ben me, net als vele andere gehandicapte veteranen, gaan realiseren dat mijn fysieke en geestelijke wonden voor jullie totaal niet interessant zijn, en waarschijnlijk voor geen enkele politicus ooit interessant zullen zijn.
We zijn gebruikt. We zijn verraden. En we zijn verlaten.
Christelijke zonden
U, meneer Bush, geeft zo hoog op over uw christelijk geloof. Maar is liegen geen zonde? Is moord geen zonde? Zijn diefstal en egoïsme geen zonden? Ik ben geen christen. Maar ik geloof in het christelijke ideaal. Ik geloof dat wat je anderen aandoet ook jezelf aandoet, dat het uiteindelijk je ziel vergiftigt.
De dag van mijn afrekening zal voor mij spoedig komen. De dag van jullie afrekening zal ook ooit komen. Ik hoop dat jullie worden berecht. Maar ik hoop vooral, voor jullie eigen bestwil, dat jullie de morele moed zullen vinden om wat jullie mij en vele, vele anderen die het recht hadden om verder te leven hebben aangedaan onder ogen te zien. Ik hoop dat voordat jullie tijd hier op aarde voorbij is, zoals het mijne nu voorbij is, jullie de kracht en het karakter zullen hebben om tegenover het Amerikaanse volk en de rest van de wereld, en het Iraakse volk in het bijzonder, voor vergiffenis zullen smeken.
Tomas Young.
Deze brief is overgenomen van Truthdig.com en uit het Engels vertaald door ThePostOnline.
