Er gebeurt erg veel de laatste tijd, maar dat is eigenlijk normaal als ik er zo eens over nadenk. Het ene hete nieuwsitem na het andere schiet voorbij. En de tijden zijn roerig, zoals ze op momenten van grote maatschappelijke en sociale verschuivingen altijd zijn. De neoliberale deregulering annex shock-doctrine heeft vrijwel de gehele planeet op zijn kop gezet en heeft een stevige aanzet gegeven tot de vorming van een nieuw lompen-proletariaat. De ongelijkheid groeit, onze aarde is langzaam aan het sterven en toch zien we nog weinig indicaties van een kentering ten goede. En als klap op de vuurpijl: het staatsmonopolie op geweld krijgt zelfs in democratieën geheel nieuwe dimensies als politieagenten elke verdachte eerst het leven uitschieten voordat ze gaan praten.
Over die ongelijkheid: de laatste grote gladstrijkactie wat betreft de scheefgegroeide kapitaalaccumulatie heeft plaatsgevonden tussen 1914 en 1945. Ik denk niet dat de wereld zit te wachten op een zelfde soort correctie als toen, maar dit geheel terzijde.
Het is wellicht iets te gemakkelijk, maar al het” moois dat in alinea 1″ beschreven staat” komt uit de V.S.. Gelijk moet ik mezelf tot de orde roepen, omdat daar” toch ook mooie dingen gebeuren. Sinds kort hebben sommige gemeentes daar in de V.S. een “woenurf”, a.k.a. het uit Nederland geïmporteerde woonerf, wat geen geringe prestatie is voor een land waar de auto heilig is. In Colorado is het verbouwen, verkopen en gebruiken van” hennep volledig gelegaliseerd en vandaag lees ik in de krant dat president Obama iets wil gaan doen aan de ongewenste proliferatie van therapieën die erop gericht zijn homo’s te genezen. Die therapieën schieten daar als paddenstoelen uit de grond en het weldenkende deel van de natie begint zich daar terecht tegen te verzetten. Dat is toch netjes.
Omgekeerd is een en ander ook weer het gevolg van een beweging richting de middeleeuwen die in de V.S. zo hip lijkt te zijn. De christenen” hebben er nu meer te vertellen dan wie dan ook en zijn beter door de macht afgedekt dan vlak na Keizer Constantijns bekering tot het toentertijd nog niet zo oude christendom. (Dat was ergens tussen de jaren 300 en 337 na kerstmis.) Het is niet voor niets dat elke politicus in de V.S. zijn gehoor bij elke gelegenheid voorhoudt dat zowel zij als het land door god gezegend zijn. Je moet er maar opkomen, zo 70 jaar na de val van dat ene” zichzelf en het eigen volk verheerlijkende regime in Europa.
Misschien is het allemaal achterhoedegeneuzel van een mogendheid die ziet dat haar macht op de wereld taande is. Op zich zou dat niet erg moeten zijn, ware het niet dat een land als de V.S. toch behoorlijk gevaarlijk kan worden als ze haar positie al te veel bedreigd ziet door opkomende machten als China en onverholen imperialistische kleptocratieën als het huidige Rusland onder Poetin. Vooralsnog is er genoeg aan de hand” dat me helemaal niet lekker hoeft te zitten.
