Een van de eerste echte herinneringen die ik heb aan de tweede wereldoorlog – althans, in afgeleide natuurlijk – is dat er door de Nationaal-Socialisten boeken werden verbrand waarvan de Goudfazanten in de Nazi-top dachten dat ze slecht waren voor de Arische moraal. Ik zie het beeld voor me: een paar geüniformeerde slappelingen die onder bescherming van het recht van de grote aantallen en de grote bek de kostbare Duitse literatuur staan te verbranden. Compleet met SA pet en Swastika armband.
Veel van die boeken waren van joodse makelij. De joodse cultuur van die tijd had al heel lang de intellectuele vorming en de daaraan zo verwante kunst hoog in het vaandel gehad, dus er was gewoon erg veel joodse kunst en literatuur, veel joods hoog intellect en joodse wetenschap en een bemensing van die reli-club die in het algemeen van hoogstaand niveau was. Dat was natuurlijk wel even slikken voor de doorsnee Teutoonse barbaar.
Even tussendoor: ik gebruik hierboven de verleden tijd. Tegenwoordig is hoog intellect, kunst en een zeer acceptabel cultureel niveau voor iedereen weggelegd.…
Het zijn weer de Teutonen die boeken verbranden – de Koran dit keer – maar dan “möchtegern-exemplaren” van het allooi dat zich in de schuren, goten en kelders van de U.S.A. ophoudt. Als je de dominee in kwestie ziet dan verwacht je inderdaad niet veel meer dan wat onduidelijk gerochel uit zijn rechterhoek. Hij heeft een kantig gelaat – waar hij niets aan kan doen – dat ontsierd wordt met een walrussnor van belachelijke proporties – waar hij wel iets aan kan doen. Dat ding is waarschijnlijk voor zijn ultra-rechtse christelijke ziel hetzelfde als wat de baard voor een moslim is. Uit de scene van de verbranding die op I‑Net circuleert kun je opmaken dat de dominee-rechter (… dat is zijn presentatie…) nauwelijks uit zijn woorden kan komen en moeite heeft om zijn eigen farce te geloven. Zijn assistent, die het boek zal aansteken, staat er onzeker en bijna bibberend bij.
Boekverbrandingen zijn een teken aan de wand. Het laat een vergaand afgebladderde tolerantie voor andersdenkenden zien. De bijbel of de Koran verbranden is wat mij betreft een culturele zonde die recht tegen onze civiliteit ingaat. Zeer betreurenswaardig zijn de onschuldige doden die zijn gevallen aan de V.N. zijde en die het rechtstreekse gevolg zijn van het handelen van die domme dominee. Die mensen hadden nu werkelijk helemaal niets te maken met die ridicule sukkel.
Dat er protesterende Afghanen sterven boeit me eerlijk gezegd niet. Die doen dat zichzelf aan. Als ik de retoriek hoor die ik dat baarddragende, verlepte tuig voor de camera zie scanderen, dan is medelijden het allerlaatste wat er in me opkomt.
