De hele wereld opent haar sluizen als het gaat om het misbruik dat door priesters en kapelaans heeft plaatsgevonden. Kindermisbruik, let wel, gepleegd door volwassen mannen die kleine kinderen in hun zorg kregen en die deze kinderen schaamteloos hebben gebruikt, gechanteerd en onderdrukt in de afhankelijke positie die deze jonge zielen hadden. Dit blijkt – zoals gevoegelijk bekend – overal gebeurd te zijn, behalve in Italië.….
Althans, wel een klein beetje. In het land met de meeste priesters, seminars en kerken op deze planeet en waar de macht van het Vaticaan volgens sommigen de macht van de staat ver overtreft, heeft maar een minuut klein gedeelte van dit enorme prietser-peloton zich aan dit misbruik schuldig gemaakt. Minder dan 300, als je alles moet geloven. Da’s toch eigenaardig, wat?
De waarheid is schrijnender. In Italië wordt er gewoon niet over gesproken. Het wordt afgedaan en bedekt met die bekende mantel der liefde. Er wordt geen onafhankelijke commissie gevormd, geen onderzoek gedaan, er heerst een misdadige stilte achter een muur van zwijgzaamheid. Het werkelijke misbruik is wat ernst betreft waarschijnlijk recht evenredig aan het aantal geestelijken in dat land. En dat zijn er heeeeeeel veel.
