Afgelopen zaterdag is de streek Champagne zo ongeveer integraal op de UNESCO werelderfgoedlijst gezet. Ik citeer kortheidshalve:
De wijngaarden, wijnkelders en verkoophuizen in de Champagnestreek zijn van cultureel belang en hebben daarom een beschermde status gekregen. De” champagne-industrie is een heel gespecialiseerd ambacht dat is uitgegroeid tot een agro-industriële bedrijfstak”
Het zal wel, dat die Champagne zo speciaal is. Persoonlijk vind ik het bocht dat ze daar maken niet binnen te houden en prefereer ik een veel zachter mousserende witte wijn waarvan je maag niet voor een maand verzuurt; Sciaglin bijvoorbeeld, een Friulaanse schoonheid die ik persoonlijk bij Emilio Bulfon uit de” kelder ga halen. Van dat maagbranden heb ik altijd last na een reguliere Prosecco en met Champagne al helemaal. Die laatste wijn is zo knetterhard omdat er zout in zit en daar heb ik het niet echt op. Het is de consequentie van Champagne’s ligging: boven op een zoutkoepel.
Maar daar ging het me nu even niet om. In het persbericht over deze UNESCO-manoeuvre kom ik een opmerking tegen over kritiek op “de waarde van de beschermende status van de Werelderfgoedlijst”. Die zou zijn ontstaan nadat de relie-gorilla’s van IS een aantal ruïnes in de Syrische stad Palmyra hebben bezet en ze hebben volgehangen met explosieven. Gezien hun baanstatistieken wat geweld tegen oudheidkundige artefacten betreft – naast hun overduidelijke gebrek aan basisbeschaving en medemenselijkheid – ligt het voor de hand om te verwachten dat de ruïnes van Palmyra straks nog meer ruïne zullen zijn.
Alles is goed en wel, maar om op grond van die debiele apen van IS nou te stellen dat er iets mis zou zijn met de beschermende status van de UNESCO-lijst lijkt me sterk overdreven. Wat zou de UNESCO tegen de ongebreidelde vernielzucht van IS – of de Taliban, die eenzelfde barbarisme tentoon hebben gespreid als het om oudheden gaat – moeten doen? Zelfs de reguliere militairen die IS” moeten aanpakken doen het voor die religieuze holbewoners in hun broek, met de mogelijke uitzondering van de Koerdische Peshmerga’s, die volgens mij helemaal nergens mee kunnen zitten.
De UNESCO-lijst is een indicatie van wat de “normale” mensheid de moeite van het beschermen waard vindt. Je kunt het wenden of keren hoe je wilt, maar daar hoort IS niet bij.
