Ik heb hier een knuppel en laat ik die eens in een hoenderhok gooien. Na wekenlang het gesteggel in de media aangekeken te hebben over de immigratie die nu over onze mediterrane zuidgrenzen plaatsvindt, moet ik misschien eens aantekenen wat ik daar nu eigenlijk van denk. Dat is vrij rechttoe rechtaan overigens. Ik zeg:” “Laat maar komen, al die gasten.…”
Ik realiseer mij dat ik hiermee een vrij provocatieve stelling inneem, maar toch is het geen originele wind die ik hier laat. Ik ben niet de enige, de eerste of zelfs maar een van de weinigen die vindt dat het immigratieprobleem eigenlijk geen probleem is. We zouden er wat flukser mee kunnen omgaan dan we nu voor elkaar krijgen en we zouden er zelfs ons voordeel mee kunnen doen. Want laten we wel wezen: we hebben hier in Nederland problemen met vergrijzing, de leegloop van meerdere beroepsgroepen en hier en daar een sterk gebrek aan gekwalificeerd en gemotiveerd personeel.
Het beeld van de vluchteling die hier als een miezerig hoopje ellende voor de rest van zijn/haar leven zal teren op onze verzorgingsstaat is niet correct. Ik zag eergisteren op het nieuws hoe een contingent Turkse en Syrische vluchtelingen bij Griekenland aan land kwam. Het waren allemaal IPhone-dragende yuppies in spe, waarvan sommigen hoog opgeleid waren. De Syriërs ontvluchtten het oorlogsgeweld en wellicht de afbrokkelende machtsbasis van de elite waartoe ze behoren. De Turken verlieten vooral een stagnerende economie, waarin ze geen schijn van kans op een redelijke toekomst hebben. Beide groepen zijn wat mij betreft van harte welkom in dit land.
Het is een gotspe dat ze de immigratiekans op sommige plekken beter in de smiezen hebben dan wij hier. Italië – maar niet alleen dat land – is al bezig om haar rurale leegloop om te keren door hele dorpen aan te vullen met immigrantenbloed. En als een dergelijk sub-optimaal presterend land dat voor elkaar krijgt, dan moet het voor ons Nederlanders toch een eitje zijn? Ik heb de indruk dat veel dorpen boven de breedtegraad Utrecht zijn uitgestorven. Dus hebben we hier nu een” opportunity” of niet?
De vergrijzing in Nederland is een feit. Als er gekwalificeerde mensen zijn die zich hier willen vestigen, dan zouden we gek zijn als we dat niet zouden toelaten. Ze zijn in het land van herkomst geschoold en wel, dus ze zijn gratis voor onze belastingbetaler. Daarnaast zijn ongekwalificeerde mensen misschien wel te porren voor beroepen waar wij zelf geen instroom (meer) hebben, maar die wel heel erg belangrijk gaan worden voor onze bevolking. Hoeveel handen zijn er straks aan ons bed beschikbaar? Als de huidige trend zich voortzet, dan hebben we straks de Japanse robots nodig om alle formaties in het verzorgingstehuis bezet te krijgen. En hoe zit het met vakmensen? Mijn vader was graniet- en marmerwerker. Als ik zijn bedrijf had overgenomen in plaats van te studeren dan had ik nu goudgeld kunnen verdienen, want hier in de regio bestaat het beroep niet meer. Zijn er misschien mensen uit Noord-Afrika of van de Kaukasus die dat zware werk nog wel willen doen?
De vluchtelingenstroom stoppen is geen optie. We kunnen de grenzen niet militair afgrendelen. Het Hongaarse hek is een futiele poging om water met een zeef te keren. Ook zullen de omstandigheden in de vluchtelingen leverende landen niet snel veranderen, want dat vergt hier en daar een revolutie, de omverwerping van zittende elites, de herstructurering van een hele economie of de uitroeiing van een volledige volksattitude. En dat zijn moeilijke dingen. Het betekent in ieder geval dat de stroom zal aanhouden. Dus in plaats van te gaan zitten griepen dat het allemaal veel te veel is, kunnen we er beter voor zorgen dat de instroom op een handige en voor ons voordelige manier wordt geassimileerd. De mensen die hier heen komen willen wel. Ze zijn avontuurlijk, hebben lef en zoeken perspectief. Het is nu aan ons om daar intelligent mee om te gaan.
Voor een completer beeld dan dat ik hier schets, zie” het artikel van Maartje Bakker” in de Volkskrant van vandaag.
