…and proud of it!
Het fascisme heeft een aantal hele vervelende kenmerken: het is anti-intellectueel, anti-traditie, autoritair en het heeft een ongezonde hang naar macht, kracht, strijd, conflict en oorlog. Volgens de fascistische leer wordt een mens daar namelijk beter van. Alles wat hem niet doodt, maakt hem sterker, is daarbij het idee.*
Een fascist kent geen eerbied voor menselijk leven, ook niet voor dat van hemzelf, en de individu is volledig ondergeschikt aan de staat en haar doelen. De fascistische staat is autoritair en beangstigend en zij kent geen genade voor mensen die zij als zwak en minderwaardig classificeert.
Ex-minister Madeleine Albright heeft er het boek “Fascism, a Warning” (2018) over geschreven, om te waarschuwen voor de afkalving van democratische waarden en basis-solidariteit in Amerika. Ze beschrijft daarin aan de hand van de geschiedenis de tactieken waarvan de fascist zich bedient en legt een verband met het regime van Donald Trump. En inderdaad, dat regime begint kenmerken van een fascistische, autoritaire staat te vertonen.
Een fascistische staat is afhankelijk van de totale controle over alle communicatie. Zij bepaalt wat er in de media gebeurt, welke informatie publiek wordt, wanneer er wordt gecommuniceerd en welk doel dat dient. Daarbij gebruikt de dictator media die hij volledig in eigen hand heeft. De informatie die daarmee publiek wordt, is hoofdzakelijk propaganda. Daarbij wordt geen leugen geschuwd. Wetenschappelijke feiten worden afgedaan als meningen, commentaar op het bewind wordt standaard Fake News genoemd en weggezet als “slechts een versie” van de werkelijkheid – die vervolgens genegeerd kan worden. Iedereen die het waagt om weerwoord te geven wordt vervolgd of persoonlijk aangevallen met laster en leugens. Het uiteindelijke doel is om alle manoeuvreerruimte en vrijheid bij de burger weg te nemen, om zo de volledige controle te verkrijgen over de natie. De democratie verdwijnt en wordt vervangen door een ijzeren greep op het volk. De dictator laat daarbij geen enkel middel onbenut. Hij zal alles en iedereen die hem in de weg staat vernietigen. Uiteindelijk beschouwt hij de staat en haar onderdanen als zijn privébezit en waant hij zich vrij om deze naar eigen goeddunken te exploiteren.
De fascistische, autoritaire persoonlijkheid is een goed onderzocht fenomeen en het zit in de meerderheid van de doorsnee mens. Stanley Milgram heeft dat met zijn experimenten aangetoond en opgeschreven in het boek “Obedience to Authority” (1974). Uit zijn onderzoek is gebleken dat 60% van zijn testpopulatie dodelijke elektrische schokken zou toedienen aan medemensen die fouten maken in een simpele opdracht. Gesterkt door de autoriteit van de onderzoeksleider verandert meer dan de helft van de respondenten in beulen en moordenaars. En het verontrustende van dit alles is dat deze onderzoeksresultaten in een recente herhaling blijven staan als een huis.
Milgrams onderzoek en Trump’s stijl van regeren laten goed zien dat fascisme echt een onderdeel van de persoonlijkheid is, die ook in de relaties tot mensen om hem heen tot uiting komt. Iedereen kan te maken krijgen met een fascist in zijn persoonlijke leven, iets wat kan uitmonden in (mentale) mishandeling en onderdrukking.
Bij persoonlijke communicatie, in een dialoog tussen twee mensen, spelen altijd twee dingen: de inhoud van de boodschap en de verhouding van macht. De fascist zal proberen om die macht volledig te monopoliseren, waarbij de sterkste en meest effectieve techniek die hij daarvoor gebruikt het ontnemen van de stem van de gesprekspartner is. Zo wordt de opponent het zwijgen opgelegd en wordt elke oppositie gesmoord. De fascist bepaalt geheel eenzijdig de voorwaarden van communicatie en maakt de ander monddood. Deze tactiek stelt hem in de gelegenheid om de communicatie af te breken zodra hij iets hoort wat hem niet zint. Hij stelt dan dat zijn grenzen zijn overschreden, waarna hij maatregelen neemt. In een autoritair regime is dat een sanctie die voorgoed afrekent met de spreker. In een persoonlijke relatie zijn dat: systematisch doodzwijgen, elke vorm van gelijkwaardige communicatie torpederen, obstakels opwerpen, de gesprekspartner kleineren en – in het geval van intieme relaties – het onthouden van liefde.
Fascisten zijn zeer dubieuze mensen die zichzelf geweldig en ieder ander mens minderwaardig, dom, zwak en ondergeschikt vinden. Dit meldden ze in een stroom van commentaar, waar ze zich door god zelf toe gerechtigd vinden. En ze regeren door middel van angst. (Daarover heeft Bob Woodward het boek “Fear” (2018) geschreven.) Wat de dictator nastreeft is exclusief het eigen belang, en daarbij gaat hij over lijken. En er is niemand die hem daarbij iets kan maken. Een fascist is “The Scariest Thing Around” en daar is hij nog trots op ook. Hij is letterlijk fier op het feit dat hij anderen angst inboezemt en domineert. Wee echter elk tegengeluid, want dan neemt hij de rol in van het slachtoffer en is hij ineens het onderwerp van een heksenjacht.
Voor mij, iemand die in het politiek spectrum diametraal tegenover het fascisme en de autoritaire staat zit, is zoiets verwerpelijk, onvoorstelbaar en bovenal absoluut deprimerend. In het geval Trump heb ik medelijden met zijn vrouw, die het juk van de fascist in haar man dagelijks mag meemaken. Haar leven moet een absolute hel zijn.
“Was mich nicht umbringt, macht mich stärker.â€; Friedrich Nietzsche
