Het vermelden waard: ook Duitsers zien het einde van de oorlog tegenwoordig als bevrijding. Ik citeer het ANP (via Nu.nl):
De grote meerderheid van de Duitsers beschouwt het einde van de Tweede Wereldoorlog als een bevrijding en niet meer als de nederlaag van Duitsland.” ” Dat blijkt maandag uit een onderzoek van het instituut Forsa onder duizend Duitsers van 18 tot 85 jaar.” 89 procent van de ondervraagden zei het einde van de oorlog op 8 mei 1945 als een bevrijding te zien. 9 procent sprak nog van de nederlaag van Duitsland.â€
Ik kan het onderzoek van Forsa niet vinden, maar ik geloof het gelijk. Een andere opiniepeiler had tien jaar terug een heel ander resultaat. Toen vond 1/3 van de Duitse bevolking nog dat het einde van de tweede wereldoorlog een Duitse nederlaag was. Het bevrijdingsdenken in Duitsland is dus van ongeveer 66% naar 89% met 23% toegenomen. Dat is – als je door je oogharen kijkt – bijna een kwart van de bevolking.
Met andere woorden: het percentage Duitsers dat de nederlaag nog voelt is erg klein geworden in de laatste jaren. Dat komt denk ik vooral door het verscheiden van de generatie die nog onder het nationaal-socialisme groot werd en die vatbaar bleek voor de populistische retoriek van Hitler. Duitsland heeft veel verloren in de 2e wereldoorlog, maar toch kon” veel volk dat Hitler nog meemaakte zich kennelijk niet onttrekken aan zijn” “volksverheffing†en ook niet aan de met donderpreken ingehamerde” legitimatie van de misdadige vernietigingsoorlog, die hij met zijn criminele partners plande, organiseerde en uitvoerde.
Het tij keert dus. Dat kan ook nauwelijks anders, want ook de boodschappen die uit de “slachtofferlanden†komen worden door de Duitsers gehoord en het versluierde verongelijk bij elke herdenkingsgelegenheid waar ze niet voor worden uitgenodigd zegt toch iets. Alhoewel het belangrijk is om te vermelden dat Duitsers zich wat dat betreft heel respectvol op de achtergrond houden en het lijntje niet willen breken. Wie het zeker wil weten leest deze melding” van het genoemde onderzoek.
Samen met het bevrijdingsidee zullen ze ook meer oog krijgen voor hun eigen verliezen; iets wat ze zeker in de eerste decennia na de oorlog door schuldgevoel en stilzwijgen is ontzegd. Het gaat tenslotte ook in Duitsland om ruim 10% van de bevolking die tussen 1939 en 1945 is omgekomen. En daaronder waren er velen die helemaal niets met Hitler en zijn “Herrenvolk mit Lebensraumbedingungen†hadden. We kunnen ervan vinden wat we willen, maar ook Duitsland was het slachtoffer van het nationaal-socialisme van Hitler en zijn moordenaarsbende. Het is een teken van vooruitgang als ze dat zelf ook zo zien, want dat kan alleen maar als ze een negatieve connotatie bij de Duitse periode tussen 1933 en 1945 hebben.
