Het staat wat onopvallend in de krant van vandaag, maar ik haal het er toch even bij. Gisteren heeft het hooggerechtshof van India bepaald dat de Shariarechtbanken geen juridisch gezag hebben en dientengevolge ook geen enkele formele macht. Dat houdt dus in dat elke uitspraak van een dergelijke rechtbank door het lijdend voorwerp van dienst naast zich kan worden neergelegd. Een eventuele onderwerping aan een” uitspraak kan alleen op vrijwillige basis gebeuren. En zo hoort het ook; en wat mij betreft met vrijwel alles wat een religieuze entiteit te vertellen heeft.
De rationale van het hof was als volgt: “Het is geen enkele religie toegestaan iemands grondrechten in te perken.” Zo, dat weten we dan ook weer. En gelijk hebben ze, die hoge rechters van India. Want er is daar al genoeg mis. Als de Sharia door hen ook nog eens was gesanctioneerd dan hadden vooral de vrouwen daar ineens nog minder in de melk te brokkelen gehad dan ze nu al hebben. En dan waren die arme dames wellicht nog meer dan nu het doelwit van het opgesekste neanderthaler mannenvolk geweest, gewoon omdat ze moslima zijn. Maar wat de mannen betreft zou het absoluut ook een achteruitgang zijn geweest. Hun rechten worden natuurlijk ook met voeten getreden zodra de sharia van kracht wordt. De rechters stellen hierover: “Moslims kunnen niet via de rechter worden onderworpen aan een parallelle religieuze autoriteit.” Het klinkt wat banaal, zeker voor ons westerlingen die als het goed is gewend zijn aan een seculiere staat en een werkende scheiding van machten. Maar het heeft natuurlijk wel wat als de hoogste rechters van een land op die manier botweg – en terecht – stellen dat er naast de wereldlijke autoriteit geen concurrentie wordt geduld; zeker als dat land nu niet bepaald modern is.
Het is even wat tussendoor opgemerkt, maar er is” natuurlijk een echt probleem in India dat niets met de sharia te maken heeft. De jongeren daar hebben allemaal toegang tot Internet, net zoals dat hier het geval is. Alleen loopt” India wat betreft de seksuele moraal nog een paar decennia” achter op Europa en de V.S., omdat we aan onze kant van de wereld een “jaren 60” gezagscrisis met aanpalende seksuele revolutie hebben meegemaakt. Dat is in India niet het geval geweest. Dus als wij op Internet een paar borsten of een blote damesvoorbips zien, dan komen we daar beter mee weg dan een onder veel conservatievere omstandigheden opgegroeide Indiase jongen. Die schiet gelijk in een über-hitsige stress, waarmee hij in zijn omgeving niets kan beginnen. En dat leidt onmiskenbaar tot grote frustraties. Ik kan me heel goed voorstellen dat pornografie in India juist daarom leidt tot seksueel geweld.
India heeft al problemen genoeg. Daar heeft ze geen legale sharia-rechtspraak voor nodig. Ik weet niet hoe het hooggerechtshof in India denkt dat ze de in de hedendaagse maatschappij staat en welke overwegingen er nog meer aan haar vonnis ten grondslag liggen, maar ik geef toe altijd wel in mijn nopjes te zijn met een religieus bakzeil. Ik vind het een felicitatie waard, want ik vermoed dat het in India voor zo’n hof toch nog net een paar tandjes moediger is om een dergelijke uitspraak te doen dan hier het geval is. Maar dat is goed, want dat duidt op een betrekkelijk veilige rechtsstaat aan onze kant.
