“Het zal wel menselijk zijn”, hoor ik mijzelf verzuchten na het koppensnellen in de kranten de laatste paar dagen. Er zijn dingen die ik niet leuk meer vind. Een daarvan is de salarisverhoging van de om en nabij de 17% die de ABN-AMRO-top zichzelf heeft toegekend. Uitzondering is CEO Gerrit Zalm, die op zijn oude aalmoes van 7,6 ton blijft zitten. In zijn ogen moet dat een schamele vergoeding zijn. Hij houdt tenminste vrolijk vol dat door die toppers juist wordt ingeleverd (ten opzichte van voor de crisis) en dat de ING topsalarissen niet concurreren met die in het buitenland. Daarom zijn de structurele verhogingen van afgelopen week volgens Zalm zeer verdedigbaar. En dat allemaal ondanks het feit dat de huis-tuin-en-keuken bankmedewerker al jaren op een nullijn zit en er uit bezuinigingsoverwegingen ontslagen vallen.
Die bankiers zijn dus geen steek veranderd. Ze vinden hun gigantische salarissen” nog steeds terecht en klagen er zelfs over omdat ze in vergelijking met hun buitenlandse collega’s vinden dat ze te weinig betaald krijgen. Als dat de maatstaf is, dan moeten ze dus ook van mening zijn dat exorbitante zelfverrijking, groeiende ongelijkheid en integrale volksafpersing helemaal in orde zijn, zolang het in het buitenland ook maar gebeurt. Wat mij betreft” blijft echter overeind dat het de heren volledig” vrij staat om per direct op te stappen en naar dat beter betalende buitenland te vertrekken. Er is genoeg talent in dit land aanwezig om hun plek binnen enkele nanoseconden in te nemen. Opgeruimd staat volgens mij nog steeds netjes.
Maar ze blijven zitten en klagen, die graaiers aan de top. Het is kennelijk moeilijk om echt principieel te zijn als je in de hoge inkomensklassen zit. “Topinkomens” corrumperen, net zoals “macht” dat doet. Dat laatste blijkt wel aan de steeds duidelijker wordende intentie van Vladimir Poetin, de nieuwe Tsaar in het oosten, die het in een “democratisch” land toch voor elkaar kreeg om al bijna 15 jaar aan de macht te blijven. Soms doet hij dat met hele doorzichtige en welhaast koddige manoeuvres, zoals de” korte stoelendans met partner in de misdaad Medvedev. Meestal opereert hij echter als een volbloed potentaat, zelfs zonder serieus te pogen zijn gemachineer te bedekken. Vandaag vertelt Garri Kasparov mij in de krant dat ik niet moet denken dat Poetin de macht” ooit nog zal opgeven. Die vertrekt echt” niet levend het Kremlin, dus zijn einde zal per definitie gewelddadig zijn. Wat dat betreft is deze Nixon aan de Wolga toch onaantastbaarder dan zijn Amerikaanse evenknie van weleer,” die door zijn volk tenminste effectief kon worden afgezet.
Bankiers en despoten zijn erg hardleers heb ik ondertussen gemerkt. Vrolijk word ik niet van dat blinde oog dat ze naar zichzelf keren en dat hen in staat stelt zich te verheffen boven elke fatsoensnorm. In dat verband is een gewelddadig protest zoals dat van Blockupy vorige week in Frankfurt een aardige genoegdoening. Ik word daardoor” verleid te denken dat het niet slecht hoeft af te lopen met deze wereld en dat de” revolutie een reële optie is. Hoe het met Rusland verder moet” weet ik niet. Daar is het bestuurlijk al een paar honderd jaar dezelfde puinhoop als nu. Of ze daar überhaupt van af willen zou ik niet eens zonder slag of stoot” aannemen.
Update 30–3‑2015: De bankiers zien onder druk af van hun salarisverhoging. Sociale pressie werkt! Dat blijkt, want de grootste druk kwam uit de eigen gelederen: de medewerkers van” ABN-AMRO. Voor de camera verklaarden die dat de tijden zijn veranderd en dat die exorbitante salarissen uit de tijd zijn. Dan nog komt er zo’n bobo” van de vereniging voor bankparasieten die zich zorgen maakt over het krijgen en behouden van top-bestuurders voor die “lage” salarissen. Schaamteloos zijn ze… Het zijn die uitvreters zelf die de markt voor topposities monopoliseren met hun ge-netwerk en gesjoemel. Die sluiten daar zo’n Nederlandse topper met een “laag” inkomen natuurlijk van uit, “om de markt onder druk te zetten”… Het moge heel duidelijk zijn, als de revolutie komt dan is dat old-boys netwerk van graaiers het eerste dat voor het tribunaal komt en dan zullen er weinig zijn die voor hun veiligheid willen instaan. Meer over de” gêne van de gewone bankmedewerker” hier…
Ook interessant in dit verband is de vraag of de ABN-AMRO” wel naar de beurs moet of gewoon een staatsbank moet worden/blijven. Hier een paar overwegingen.
Update 31–4‑2015: De voor de beloningen verantwoordelijke commissaris van de ABN-AMRO” raad van bestuur Peter Wakkie stapt op vanwege de deining die hij heeft veroorzaakt. Noem me naïef, maar ik vind dit een gunstig teken.”
