Er vallen me vandaag bij de ochtendscan van de media twee koppen op: er is een christelijke gouverneur in Indonesië veroordeeld voor blasfemie en in Nederland is een nikabist gekort op haar uitkering. De overeenkomst tussen de twee “events” is het confessionele karakter van het handelen van de slachtoffers. Het grote verschil is de richting ervan.
De de-secularisering van Indonesië is al een tijd aan de gang. Alleen wordt dat niet serieus opgemerkt, want we zijn aan onze kant van het continent vooral met onszelf (Europa), het Midden-Oosten, Amerika en Rusland bezig. We maken ons vooral druk om mogendheden waarmee we om een of andere reden een goede verstandhouding nodig hebben; een ordinaire centen-kwestie, waarvoor zelfs het welzijn van de planeet regelmatig moet wijken. Indonesië lijkt – laat ik vooral voor mijzelf spreken – ergens in een blinde vlek te liggen. En toch is het wel degelijk van belang wat daar gebeurt.
Indonesië is een populair vakantieland voor Nederlanders en voor sommigen van ons zelfs de bakermat (of die van de vorige generatie). Er is een aanzienlijke stroom Nederlanders die elk jaar richting deze “Gordel van Smaragd” afreist. Deze toeristen zijn van Nederlands-liberale snit en dat kan heel onhandig uitpakken in een repressief land. Bijvoorbeeld, de bovengenoemde gouverneur is veroordeeld wegens blasfemie. Niet omdat hij iets verschrikkelijks heeft gedaan, maar omdat hij stelde dat “de islam het moslims toestaat om op niet-moslim politici te stemmen.” Ik vermoed daarom dat ze in Jakarta de regel hanteren dat niet-moslims daar geen uitspraken over mogen doen, op straffe van vervolging. Het zijn alleen de moslim die iets over christenen mogen vinden en niet andersom. Dus als je als nietsvermoedend toerist een dergelijke misstap begaat – wat niet heel erg moeilijk is – dan kun je wel eens met hele slechte kaarten eindigen. Sterker nog: er zijn daar ook Nederlanders ter dood veroordeeld en zelfs geëxecuteerd, zij het voor ernstigere vergrijpen dan blasfemie. Of dat zo blijft is de vraag.
Indonesië, de grootste “democratie” ter wereld met het grootste aantal moslims ter wereld, is in een hele enge richting aan het afglijden. Het is hard op weg een theocratie te worden die wat gebrek aan mensenrechten betreft Rusland en Turkije naar de kroon steekt. Ik zou iedereen geloof ik afraden om er ooit nog een voet aan de grond te zetten.
In het licht van het bovenstaande ben ik er nog niet uit waarom een nikabist op haar uitkering gekort zou moeten worden. Uit mijn gevoel gedacht vind ik het echter bijzonder geinig, maar dat heeft vooral te maken met het feit dat ik het verzet tegen die confessionele onzin wel kan waarderen en het niet erg vind dat een moslim wordt teruggepakt voor wat ze in Jakarta die christelijke gouverneur hebben aangedaan. Oog om oog, tand om tand. Waar kwam dat ook alweer vandaan?
