Het is een dag als deze waarop ik als vanouds weer eens een lekkere hekel krijg aan die Fransozen. Ze hebben het voor elkaar gekregen om het Europese Parlement het pulskorvissen te laten verbieden. De rationale was geheel economisch en het verbod is bedoeld om de Franse vissers een voordeel te geven boven de Nederlandse, die met hun elektrische techniek milieuvriendelijker vissen dan wat die maffe Galliërs met hun stalen sleepnetten doen.
Het is een vrij simpel verhaal. Als je de pulskor gebruikt voor het vangen van platvis, dan hoef je de zeebodem niet helemaal om te woelen, wat beter is voor het kleine leven in die bodem. De Nederlandse visserij gebruikt deze techniek onder andere omdat het Nederlandse platvisquotum groot genoeg is voor de benodigde investeringen. De rest van de wereld vist in relatie daartoe slechts marginaal; ook die Fransen. Toch hebben ze zich succesvol beklaagd bij de EU, die nu dreigt de Nederlandse platvisserij in het faillissement te storten.
Wat mij betreft is het laatste woord altijd aan de wetenschap, die stelt dat pulskorvissen beter voor het milieu is dan het boomkorvissen. Evenwel weerhoudt dat de EU niet om toch te doen wat Frankrijk wil, want dat land is nu eenmaal – samen met Duitsland – dictaatfähich. Wat de Frans-Duitse as bedenkt voor Europa, dat is wat er gebeurt. Zo werkt het al sinds de jaren 1950, toen de FrancoGermanen de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal stichtten. We weten allemaal waarvoor dat goed was: de vorming van een continentaal kartel ten behoeve van de zware industriëlen. Een serieuze Europese federale staat is nooit de bedoeling geweest en het belang van de Europese burgers heeft nooit een rol gespeeld.*
Op het gevaar af kinderachtig te zijn kondig ik een eenzijdige boycot van Franse producten af. Er komt bij mij geen kruimel voer uit dat land meer over de drempel en wat hun nationale trots betreft ben ik laatst – toen ik het tegen beter weten in toch maar weer eens probeerde – onaangenaam verrast door de schaamteloos zwakke bagger die ze daar wijn durven te noemen. Ik ben weer gesterkt in een van mijn meest prominente vooroordelen: die Fransen zijn egoïstische, asociale aanstellers, die hun momentum in Europa exclusief voor het eigen gewin inzetten. Het enige wat ze echt interesseert is Frankrijk en ze hebben gevoegelijk bips aan de rest. Ik daag elke Fransoos die dit wil bestrijden uit eens te kijken naar de Europese bewaking van de nationale budgetten. Frankrijk krijgt het al heel lang voor elkaar om met een tekort en een staatsschuld weg te komen, die van geen enkel ander land getolereerd zouden worden. En ze vinden dat nog heel normaal ook. Hoe langer ik daar over nadenk, hoe harder mijn afkeer tegen die Fransen groeit.
Geinig detail: Europees onderzoek onder Nederlandse jongeren laat al jaren zien dat de traditionele hekel aan Duitsers ruim plaats heeft” gemaakt voor een nog veel groter hekel aan Fransen. Ik vind het helemaal goed; ze zullen het er wel naar gemaakt hebben.
*)” Bij de uiteindelijke oprichting van de EU en vooral bij de invoering van de Euro is dat wel als PR-pitch gebruikt om nationale parlementen te overtuigen.
Wat die Euro betreft heeft Margareth Thatcher de Britten behoed voor een monetaire ramp. Haar stelling was dat de Euro de Europese democratie ernstig zou schaden, omdat budgetvorming door de Euro uiteindelijk wordt onttrokken aan de nationale politiek en daarmee aan het democratische proces. Met de Euro zou de technocratie worden ingevoerd. Thatcher heeft helaas gelijk gekregen. De executie van Griekenland op het offerblok van de financiële/monetaire/crediet-crisis die begon in 2008 is daarvan het bijzonder trieste resultaat. Ik kom hier wellicht nog een keer op terug als ik het oeuvre van Yanis Varoufakis – de Griekse ex-minister van financiën – wat beter in de vingers heb…
Pulskorvissen – VK 18–1‑2018 | Klikken om te vergroten
