De hondenfokkerij houdt de gemoederen goed bezig. Afgelopen zaterdag werd ik al getrakteerd op een opiniestuk van de directeur en een medewerker van de Sophia-Vereeniging tot Bescherming van Dieren (SVBD); naar het blijkt fervent tegenstanders van de professionele freak-shows – zoals de hondenshows door hen worden genoemd. En vandaag staat het alweer in de Volkskrant; voor een tweede keer op rij. Kennelijk is er echt iets in beweging met die beesten.
Er hangt al een tijdje iets in de lucht. Zo wordt het bijvoorbeeld al bijna niet normaal meer gevonden dat honden werkelijk overal hun behoefte doen. Ik was laatst in Amsterdam en ik heb daar geen enkele hondenkeutel op straat gezien. Hondenpoep op straat is al heel lang een issue, dat weet ik. Maar nu gaat het een streepje verder. Nu krijgt ook de fok-praktijk een veeg uit de pan. Zou er iets aan de hand zijn?
Volgens de Volkskrant, ja dus: “De SVBD maakt zich zorgen over de gruwelijke gevolgen van de rashondenfokkerij. Kern van het verhaal: het fokken op extreme uiterlijke kenmerken heeft bij veel rassen geleid tot grote gezondheids- en welzijnsproblemen. Voorbeelden: de aandoenlijke, kleine bolle schedel van de Cavalier King Charles-spaniël, het hondje van mevrouw Nijland dus, is zo klein dat de hersens er niet in passen, waardoor de hond hevige pijn lijdt. En de boston-terriër en de Engelse bulldog kunnen door hun veel te korte snuit moeilijk ademhalen. Daarnaast zijn er veel rashonden met problemen vanwege inteelt; boxers met hartproblemen, dove husky’s, labradors met kanker.”
Ik had er nooit zo bij stil gestaan, maar die stinkende, luidruchtige “food to shit converters” zijn natuurlijk helemaal kapot gefokt, met alle kwalijke gevolgen van dien. En dat alleen maar omdat de mensen een gedegenereerd misbaksel mooi vinden. Eigenlijk is dat best wel alarmerend. Het is net zo bizar als het afbinden van vrouwenvoeten, wat de Chinezen vroeger plachten te doen, maar waarvan ze naar mijn weten het voordeel ook niet meer inzien. De Chinezen zijn met hun onterende en kwellende praktijk dan ook opgehouden. Zou een bewustzijn voor het dierenleed bij de rashondenfokkerij ervoor kunnen zorgen dat ook de kweek van misvormde honden – i.c. alles wat er niet als een wolf uitziet – ophoudt? Het zal wel niet. Hondenbezitters zijn bij mij eigenlijk nog nooit opgevallen als voor rede vatbare mensen, dus die blijven misschien wel onverminderde fans van de geïnstitutionaliseerde inteelt. Sommigen van hen aanschouwend verbaast me dat trouwens in het geheel niet. Die moeten toch een speciale band met hun trouwe viervoeter hebben, al was het alleen maar omdat ze zich fysiek in eenzelfde neteligheid bevinden als hun huisdier.
Ik zou dat soort grappen misschien niet moeten maken, want soms zijn honden best nuttig. In dat zeldzame geval zijn het net katten; afgezien van het onoverbrugbare verschil in intelligentie uiteraard.
