Ik wil niet lullig zijn, maar het zou zo maar kunnen dat Tanja Nijmeijer het leven heeft gelaten bij de laatste aanval door het regeringsleger op de FARC, de zwaar militante roversclub die Colombia onveilig maakt. En ik ben niet zonder meer geneigd medelijden met haar te hebben. Maar ze is – als ze niet meer leeft – wel gestorven voor een imaginair ideaal. Triester gaat haast niet.
Tanja heeft tijdens een verblijf in Colombia gekozen voor de radicale weg naar een afgelegen ideaal, zoals nu ook veel jongeren van Arabische afkomst dat doen door zich aan te sluiten bij misdadige clubs als Al-Qaida. Die radicale Moslims doen het omdat ze door een religieuze waan verblind zijn en denken dat ze god dienen door zich als criminelen te gaan gedragen. (En die maagden natuurlijk.…) De Colombiaanse “communistische FARC”, waarbij Tanja zich aansloot vanwege een misleid politiek ideaal, is gewoon een ordinaire drugsbende met militaire uniforms en een boel zware wapens. Als Tanja dood is, dan heeft dat in ieder geval geen politiek doel gediend.
Ik zou haar dood betreuren, dat natuurlijk wel. Het is verschrikkelijk zonde als zo’n jong iemand sterft vanwege een vergissing bij de keuze van haar politieke affiniteit – een die duidelijk misleid is en doordrenkt moet zijn geweest van op rekrutering gericht FARC-geneuzel; en dat nog wel tijdens een vakantie. “Het zal je kind maar wezen.….” denk ik dan als vader. Haar ouders, daarmee heb ik wel medelijden, en niet een klein beetje!
