Kort voor mijn jaarlijkse zomerreces zou ik van alles willen behalve over de zwarte gebeurtenissen van de laatste dagen schrijven. Maar ik doe het toch omdat het me bezighoudt. Er zijn twee items die het nieuws domineren: de vernietiging” van burgervlucht MH17 afgelopen donderdag als gevolg van een Russische raketaanval en de aanval op Gaza door het Israëlische leger. En als ik het nieuws zo eens volg dan is er aan” beide issues helemaal niets meer toe te voegen.
Behalve wat losse opmerkingen misschien. Bijvoorbeeld dat niemand anders dan een hooggespecialiseerde soldaat een BUK raket kan afschieten. Dat is iets wat zo’n” ongeletterde boeren separatist in Oost-Oekraïne niet voor elkaar krijgt. Dus ik kijk naar die vent die in verband met de recuperatie van de slachtoffers en de plek van de misdaad” nu zo pontificaal op tv verschijnt en dicht hem niet meer toe dan een IQ van net onder de 80 – in nuchtere toestand dan. Ik maak me sterk dat hij – meneer de separatistische commandant – zonder instructies zijn eigen achterwerk niet eens kan vinden.
De mensen op de wereld zijn niet achterlijk en de militaire inlichtingendiensten, die zwaar ondersteund worden door de meest hieperdepiep tech, zijn dat tegenwoordig ook niet meer. Iedereen wijst volgens mij terecht naar Poetin als verantwoordelijke voor de dood van bijna 300 onschuldige mensen aan boord van MH17. Een BUK systeem komt niet zonder zijn medeweten de grens van Oost-Oekraïne over en wordt ook niet afgevuurd zonder dat de door hem meegeleverde wapenspecialisten daartoe een nadrukkelijk bevel hebben gekregen. Het zal wel een ongeluk zijn geweest omdat ze de Boeing onterecht voor een Antonov hebben aangezien. De vraag blijft echter: wat moeten lokale separatisten eigenlijk met SAM’s (Surface to Air Missiles) die een hoogtebereik van 20 kilometer hebben, terwijl een huis-tuin-en-keuken Antonov daar alleen maar ruim onder kan” blijven? Dat is volgens mij vragen om moeilijkheden. En je maakt mij niet wijs dat Poetin zich dat niet heeft gerealiseerd. Duidelijk is nu wel dat hij degene is die straks op de blaren moet gaan zitten.
Wat Gaza betreft is het in en in triest dat Hamas niet stopt met het geweld tegen Israëlische burgers en ook dat voor Israël weinig andere opties open staan dan de aanval die ze nu uitvoert. Het Israëlische geweld in Gaza” wordt door” Hamas over haar eigen bevolking afgeroepen, zonder dat ze zich lijkt af te vragen wat de toekomst gaat brengen. Ik vermoed wel eens dat de leiders van Hamas zich van eenzelfde soort destructieve arrogantie bedienen als Hitler dat vlak voor zijn dood in april 1945 deed. Die stelde in zijn testament dat het Duitse volk slechts de totale vernietiging verdiende omdat het de oorlog had verloren. Zou Hamas aan eenzelfde soort fatalisme leiden? In alle eerlijkheid: hoe moet Israël de aanvallen en de infiltraties van Hamas anders stoppen dan met een fijnmazige militaire invasie? Ik zou het niet weten. Ik hoor wel veel pro-Palestijns gesympathiseer in mijn omgeving, maar veel verder dan “Israël moet stoppen met het bouwen van” kolonies in de bezette gebieden en ophouden met de bezetting van Palestina; het is allemaal de” schuld van Israël…” komt dat niet. De meeste goedbedoelende” commentatoren” geven blijk van een zeer summier historisch besef als het om de Palestijnse kwestie gaat en kunnen het zich zo” veroorloven om hele simpele dingen te roepen. De werkelijkheid is echter dat er nu zowel Israëli als Palestijnen in dat land wonen en dat gaat zo blijven ook. Dus als ze niet leren om met elkaar te leven, dan is er weinig hoop voor ze; aan beide kanten.
Voor wat het waard is: in de tweede” wereldoorlog was het de Palestijns Arabische nationalist” Mufti” Amin al-Hoesseini – de zetbaas van Jeruzalem – die de Palestijnse kans op een zelfstandige staat zonder joodse inmenging voor altijd verspeelde. De Engelsen deden” hem dit aanbod – het beste dat de Palestijnen in de hele 20e eeuw hebben gekregen – in ruil voor zijn steun aan de oorlog tegen de nazi’s. In zijn oneindige wijsheid en als verzet tegen de Britse overheersing van het mandaatgebied Palestina en de sterke influx van joden in Jeruzalem, steunde Amin al-Hoesseini echter Hitler en Mussolini. Dus wiens schuld is het” nu eigenlijk dat er geen Palestijnse staat is? En dan nog wat. Er was ooit een tijd dat de Palestijnen en de joden vreedzaam naast elkaar in een stabiel Jeruzalem leefden. Daar is door de Jordaanse aanval van 1948, waarbij het grote delen van Palestina en Jeruzalem bezette, een definitief einde aan gemaakt. Vanaf dat moment veranderden de Palestijnen en joden van buren in vijanden. Goed gedaan van die Jordaniërs… NIET! Ook dat werpt de vraag op wie er nu eigenlijk begonnen is met het” conflict zoals we dat nu kennen. Vanaf mijn perspectief gezien was dat niet Israël.
Evenwel past alle strijdende partijen terughoudendheid als er oorlog gevoerd wordt midden tussen de burgers. Het molesteren van ongewapende kinderen door gewapende strijdkrachten en het gebruik van buitensporig geweld aan” beide kanten van het conflict is echt gruwelijk – zoals” ook” het afschieten van raketten van onder een burgerschild te misdadig voor woorden is. Dat laatste zal uiteindelijk toch moeten stoppen, anders komt” er geen einde aan het Israëlische grondoffensief. Ik denk dat al mijn Palestijns-georiënteerde vrienden het heel goed zouden begrijpen als” onze eigen militairen zouden ingrijpen wanneer er vanuit België raketten op onze dorpen en steden zouden worden afgeschoten. Dus je kunt over het Midden-Oosten wel heel erg principieel anti-Israëlisch zijn, maar dat getuigt ook” van een dusdanig simpele kijk op de omstandigheden in Israël dat het begint te lijken op” tennissen zonder net. Helaas weerhoudt dat” de vele mensen die nooit een boek lezen en nauwelijks enige intellectuele input hebben er niet van om zich nu bij elke pro-Palestijnse demonstratie aan te sluiten. Ik vind het eerlijk gezegd een beetje gênant” allemaal.
