Ik moet een aantekening maken over bananenmonarchie Nederland. Die dient ter herinnering aan het feit dat ook in het onkreukbare Nederland ambtenaren rondlopen die op persoonlijke titel het leven van anderen vernietigen. Zulks is ook het geval in de zaak Van Laarhoven, een gepensioneerde coffeeshophouder en oprichter van The Grass Company, die momenteel in Thailand een gevangenisstraf van 103 jaar moet uitzitten vanwege in Nederland (!) uitgevoerde drugshandel. Zijn vrouw, die volgens mij nooit iets met de handel van doen heeft gehad, kreeg 18 jaar cel.
Van Laarhoven verhandelde wiet in Nederland. Dat is hier toegestaan. Nadat hij zijn zaak had weggedaan vertrok hij naar Thailand om van zijn rust te genieten. Helaas heeft een Nederlandse officier van justitie, verbonden aan de ambassade in Bangkok, gemeend dat Van Laarhoven daar geen recht op had. Deze fanaticus stuurde een onderzoeksverzoek aan justitie in Thailand en instigeerde zo de veroordeling van Van Laarhoven. Even voor de duidelijkheid: een Nederlandse officier verzocht de Thaise regering om een landgenoot aan te houden voor iets wat hij legaal deed in Nederland en waarvoor hij wist dat de Thaise justitie hem zou opsluiten. Voor details verwijs ik naar de website Justice for Johan en de gelieerde FaceBook pagina waar de familie van Johan uitgebreid verslag doet van de gerechtelijke dwaling die hier aan het plaatsgrijpen is.
Ik moet mijzelf vooral voorhouden niet al te kwaad te worden over deze ijzingwekkende heksenjacht door een Nederlandse officier van justitie. Het is goed dat zijn naam in de pers of op de site niet wordt genoemd, want deze man verdient het eigenlijk om direct te worden platgescholden. Hij heeft willens en wetens het leven van vier mensen – Johan en Tukta van Laarhoven en hun beide kinderen – vernietigd om geen andere dan zijn persoonlijke redenen. Zoiets is buitengewoon verwerpelijk.
De zaak Van Laarhoven is de zoveelste in een reeks van justitiële uitglijers. Als je de gepensioneerd hoogleraar Ton Derksen, die het boek “Onschuldig Vast” (2016) schreef, moet geloven, dan zitten er in alleen in Nederland duizenden mensen onschuldig gevangen. De cijfers over mensen die in het buitenland (onschuldig) vastzitten en waarvoor Nederland geen vinger uitsteekt ken ik niet, maar dat aantal moet ook aanzienlijk zijn. Zelfs als uiteindelijk de onschuld blijkt dan laat Vadertje Staat Nederland je met een gerust hart verrekken in een buitenlandse cel. Het geval van de Nederlandse Romano van der Dussen spreekt daarover boekdelen. Hij eist ondertussen zes miljoen Euro van de Spaanse staat vanwege onterechte veroordeling en opsluiting voor een verkrachting die hij nooit heeft gepleegd. Van de Nederlandse staat zou hij ongeveer hetzelfde moeten eisen – wat ik ook van harte hoop – want die heeft hem gewoon laten zitten, ook toen Van Der Dussen’s onschuld al lang duidelijk was. Zo gaat Nederland met haar onderdanen om.
Ik hoor het vaker dat officieren van justitie op persoonlijke titel het leven van mensen zuur maken. Ze gaan regelmatig hard in de fout, zo getuigen ook het televisieprogramma Zembla en een special van wederom Ton Derksen, “Het O.M. in de fout” (2010). Kennelijk is de selectie aan de poort niet effectief genoeg om de gevaarlijke minkukels uit de gelederen te filteren. Ook in het o zo rechtschapen Nederland ben je vogelvrij als een officier van justitie – terecht of niet – zijn pijlen op je richt. Daarvoor hoeven zij geen aanleiding of reden te hebben en daarin worden ze zelden gecorrigeerd. In dit geval Van Laarhoven is het zelfs zo dat deze officier ondertussen door de rechter is gehoord over zijn (overduidelijk laakbare) handelen. Maar of hij voor zijn abjecte acties ooit gestraft zal worden is maar de vraag.
In de ondertussen rijke geschiedenis die Nederland met haar gerechtelijke dwalingen heeft opgebouwd heb ik nog niet gehoord van enige sancties tegen de ambtenaren van justitie of van de politie. En miezerige “sorry” en een doekje voor het bloeden is de enige genoegdoening die degene wiens leven is verwoest kan verwachten. Zij die de echte misdaad begingen blijven buiten schot. Zo werk dat in bananenmonarchie Nederland.
Van Laarhoven heeft strafpleiter Spong aan zijn zijde en dat zou wel eens zijn redding kunnen zijn. Ik heb een hoge pet op van Spong en ik hoop van ganser harte dat hij niet alleen de Van Laarhovens vrij en terug naar Nederland krijgt maar dat hij ook zorg draagt voor de vervolging van de officier die de aanhouding van Van Laarhoven op zijn geweten heeft. Die verdient het om een paar jaar te worden opgesloten. Het precedent dat daarmee wordt geschapen is ook noodzakelijk; er moet een voorbeeld gesteld worden aan al die ambtenaren, officieren en rechercheurs die mensen onterecht voor jaren achter de tralies laten verdwijnen. Alleen zo zullen ze wel twee keer nadenken voordat ze iemand voorgoed kapot maken.
Update 16–2‑2020: Van Laarhoven komt naar Nederland…
