Het NOS nieuws van 19–6‑2011 kwam met een topic dat me eventjes van mijn stuk bracht: er zit in de V.S. een groter deel van de bevolking opgesloten in gevangenissen dan in welk ander land dan ook (waarvoor de cijfers beschikbaar zijn). Het komt gemiddeld neer op 1 persoon op de 30 Amerikanen.
Nu zit er niet veel nauwkeurigheid in deze cijfers en je kunt er een boel kanten mee op. Maar als je ze controleert op bevolkingsgroep dan worden de cijfers echt om van te huilen zo deprimerend. Wat uit deze statistieken blijkt, is een heldere boodschap: de Amerikanen houden er kennelijk van om hun eigen volk op te sluiten. Het blijft – dat moet gezegd worden – een boeiend land.
Vandaag blader ik wat door cyberspace en zie dat het bovenstaande in meerdere publicaties is overgenomen. Het NRC komt bijvoorbeeld met een artikel dat een goed overzicht over de cijfers en feiten geeft. Als je dat leest dan geloof je niet meer in de mensheid. Achter het fotootje hiernaast zit een artikel van Het Parool.
Even een waarschuwing: je wordt niet vrolijk van de berichtgeving, en ook niet van de achterliggende indicatie over de V.S. die met dit topic meekomt. Mensen in grote getale opsluiten zegt iets over de samenleving. Je hebt dan óf een staat die het niet zo nauw neemt met de burgers, óf er is iets zo fundamenteels mis met de maatschappij dat de burgers en masse opsluitenswaardig worden. In beide gevallen faalt naar mijn mening de samenleving. Ik ga overigens nog even niet uit van een derde mogelijkheid, en die is dat de burgers inderdaad landsbreed significant een hogere criminele inslag hebben. Ik wil daar niet aan omdat ik denk dat de meeste mensen in doorsnee wel ongeveer hetzelfde zijn en ik me niet kan voorstellen dat Amerikanen slechter zijn dan wij.
Wat me volledig ontgaat, is dat er per jaar een fortuin ter grootte van 50 miljard dollar in het vastzetten of onder toezicht stellen van burgers gestoken wordt. En veel van die burgers zitten in extra beveiligde gevangenissen – die ook nog eens ontzettend duur zijn – omdat ze een zware straf moeten uitzitten. Die straf heeft niet eens altijd echt te maken met de aard van het vergrijp, zoals moord of doodslag, waarvoor je in Nederland misschien zo’n heftige straf aan je broek zou krijgen. De opsluiting van 25 jaar is vaak het gevolg van de “Three Times Strike” regel, die bepaalt dat iemand bij een derde vergrijp – hoe licht ook – een boven elke proportie verheven sanctie opgelegd kan krijgen. Drie keer een appel bij de groenteboer pikken bezorgt je voor twee-en-en-half decennium kost en inwoning in het staatshotel.
Een groot deel van die 50 miljard dollar zou in armoedebestrijding gestoken kunnen worden, maar daar komen ze in de V.S. nog niet op. Ik durf te wedden dat die centen dan een veel beter effect zouden hebben op misdaad-daling – beter in ieder geval dan het opsluiten van mensen onder vaak erbarmelijke omstandigheden. Want het bijeffect van de bezopen wetgeving is dat de capaciteit van de gevangenissen in rap tempo tekort schiet, dus is er daar een levensgevaarlijke overbevolking aan het ontstaat. Ik vraag mij steeds harder af wat het nu eigenlijk is in dat Amerika, dat zo de mond vol heeft van vrijheid en democratie en vervolgens het grootste aantal gevangenen per hoofd van de bevolking heeft” – en de doodstraf nog steeds hanteert!
Kennelijk is het wantrouwen van de staat naar de natie groot en is het idee van de verzorgingsstaat nog heel ver weg. De V.S. kiest liever voor een grote defensiebegroting en veel gevangenissen. Ik begrijp helemaal niets van dat land.
