Toch wel geinig, wat ik zo lees over het dorpje Wedde in Groningen. Daar zijn ze 50 jaar na dato pas begonnen met het vieren van de bevrijding van de Duitse bezetter aan het einde van de Duitse Oorlog, ook wel bekend als WO-II. De reden om het tot dan toe niet te gedenken was een oorlogsverleden dat beter verzwegen kon worden: het dorpje Wedde had een fikse NSB aanhang in de donkere jaren tot begin 1945.
Nu zie ik daar het probleem niet zo mee, moet ik toegeven. Ik heb wel een ongezouten negatieve mening over de NSB, maar ik zou niet weten waarom daarom het einde van het conflict toetertijd niet door iedereen gevierd zou kunnen worden – zeker door hen die in de tweede helft van de 40-er jaren nog te jong waren om bijvoorbeeld combattant te zijn. Mensen worden wijzer, en ze doen stomme dingen uit angst of onwetendheid. De nazaten van de Nationaal Socialisten in Duitsland valt toch ook niets te verwijten?
Zelf kom ik uit families waarvan de een in het leger van Mussolini zat, de ander bij een Dolemitisch partizanen commando en mijn Nederlandse grootmoeder had nog onderduikers. Ik bedoel maar: we hebben voor iedereen wat wils. Maar kinnesinne over sympathieën uit het verleden zul je bij ons niet vinden.
