Het was me al een beetje aan het passeren, die toestand op de Krim. Er wordt van alles gezegd door iedere politicus en commentator die iets kwijt moet en het beeld dat daaruit ontstaat is dat er weinig anders op zit dan accepteren dat de Krim straks Russisch is. En waarom ook niet? Ik denk dat het de Krim zelf niet slecht zou doen als zij uit de failliete boedel van de Oekraïne wordt losgemaakt en een doorstart maakt onder Russische vlag. Ze zijn toch al gewend aan corrupte regeringen, dus daar zal er weinig ten opzichte van de huidige situatie veranderen. Verzet tegen Rusland gaat het in ieder geval niet worden, want daarvoor is de Oekraïne niet sterk genoeg.
De overmacht van het Russische leger is gemakkelijk 1:20, zo liet ik mij enkele dagen geleden door Coen Colijn van het instituut Clingendael vertellen. Dat geeft goed aan wat de Oekraïners te wachten staat als ze deze grote buurjongen willen aanpakken. Ze maken geen schijn van kans, dat staat als een paal boven water. Ik kan me voorstellen dat de Oekraïne zelfs niet eens in staat is, om het beetje strijdkracht dat wel overeind staat, fatsoenlijk te kleden, te voeden of van wapens te voorzien. Gisteren is er een Oekraïens gevechtsvliegtuig opgestegen om iets vaags territoriaals te doen. Maar ik denk dat daarmee de oorlogskas wel leeggevlogen is. De Oekraïne zit aan de grond en daar komt ze zonder hulp niet meer vanaf.
Toch loopt het straks misschien anders. Ik kijk naar deze foto en ik voel me langzaam helemaal week worden. De foto’s in de pers tonen het rekruten- en reservisten loket van het “leger” van de Oekraïne. Ik kijk naar die jongens met hun melkgezichten en kan alleen maar hopen dat er geen echt gewapend conflict uitbreekt. Deze “soldaten” in spe zijn namelijk nog kinderen, niet veel ouder dan die van mezelf. Ik zie die jongen links over de balie hangen en vraag me af of hij zich al moet scheren. En deze knapen, pubers die nog op school thuis horen of in de universiteitsbanken zouden moeten zitten, gaan straks de wapenen opnemen om tegen de buren te vechten? Hoe langer ik er naar kijk hoe triester ik er van word. Want welke van deze onschuldige jonge snotneuzen met pukkels gaat straks een veel te vroeg einde op het slagveld vinden?
Het zal aan mij liggen, of aan het feit dat ik zelf kinderen heb, maar ik kan hier dus heel slecht mee omgaan. Hoe veel ouders zitten er straks in de piepzak om de veiligheid van hun kinderen? Het zullen er veel zijn. Want als de Oekraïense regering haar cool niet weet te bewaren terwijl zij op het veilige pluche zit, dan zijn al deze jongens – en vele, vele andere met hen – in acuut levensgevaar. Als dit mis gaat, dan wordt het een Kinderkruistocht van het zuiverste water.
