BERLIN, GERMANY - FEBRUARY 24: The Facebook logo is displayed at the Facebook Innovation Hub on February 24, 2016 in Berlin, Germany. The Facebook Innovation Hub is a temporary exhibition space where the company is showcasing some of its newest technologies and projects. (Photo by Sean Gallup/Getty Images)
Ik geef toe, ik heb een facebook account voor privédoeleinden. Daar heb ik momenteel iets meer dan 100 vrienden. Het is een geinig platform waarop ik kan volgen wat ze bezighoudt, want de meesten plaatsen gul en onbeheerst hun inhoud. Althans, dat zou zo kunnen zijn, ware het niet dat de spoeling bij nadere beschouwing eigenlijk heel erg dun is.
Als ik de rol van mijn contacten eens doorlees – op momenten dat ik om actie verlegen zit en daarvoor te lui ben – valt mij op dat de meeste intel die wordt gedeeld tweede- of zelf nog veel ouderehands is. Dat is best jammer, want ik vermoed van minstens de helft van mijn FaceBook kameraden dat ze ook iets authentieks te melden hebben. Er zitten schrijvers, denkers, artiesten, wetenschappers en excentriekelingen tussen, die met weinig moeite hun eigen inhoud zouden kunnen maken. Evenwel delen ook zij meer profane memes, oudbakken platitudes of grijsgespeelde video-flickjes die ze ergens uit cyberspace hebben geplukt dan doorwrichtels die uit het eigen brein zijn ontsproten.
Ik heb in een recent verleden een keer al mijn contacten die zelf niets te melden hadden, maar die vooral reHashte wat hen voor de voeten kwam, uit mijn lijst gegooid. Dat was niets persoonlijks verder, maar het was een directe afgeleide van mijn voorkeur voor originaliteit en authentieke inhoud. Dat doe ik niet nog een keer, want dan houd ik weinig contacten over. Toch heb ik regelmatig de onbedwingbare neiging om de vrienden op mijn lijst tot productie aan te sporen. Je zou toch willen dat we allemaal zelf kunnen nadenken en dat we daaraan een vorm kunnen geven waar anderen iets aan hebben? Noem me ouderwets, maar ik zou dat graag op de FaceBook-rol terug willen zien.
Dus bij dezen doe ik toch maar de oproep aan iedereen die dit leest om zelf creatief te worden en de zelfgebakken hersenspinsels fraai vormgegeven aan cyberspace te overhandigen. Veel moeite kan het niet zijn. We hebben allemaal toch dat minimum aan vereiste intelligentie aan boord, zou je zeggen? Ik ga er voor de diplomatie – en de ambitie om mijzelf niet in depressie te verliezen – maar even van uit dat ik er niet naast zit.
