De “Dikke Ik” schrijft een dagboek. Dat zie ik als goed voornemen voor iedereen in de krant van afgelopen zaterdag staan. Het idee achter zo’n ding is dat je zaken van je afschrijft voordat ze onwelkome effecten in het bolleke – slapeloosheid, irritatie of acute recalcitrantie – veroorzaken. Ik weet er alles van. Als ik mijzelf mag citeren uit de “over”-pagina van dit weblogbaksel:
Op dit blog-dingetje kan ik nalezen wat mij zo heeft bezig gehouden door de tijd heen, wat zo ongeveer ook de zin van de exercitie is – naast het leveren van recalcitrante retoriek aan iedereen die dat voor de eigen agenda kan gebruiken. Saaie verjaardagsfeestjes zijn een notoire gelegenheid om de posities die in deze aantekeningen worden ingenomen op irritatiepotentie te testen.”
Dus, ik kom maar weer op gang wat het aantekenen van mijn spinsels en uitspansels betreft. Eigenlijk wist ik niet zo goed of ik dat nog ging doen na twee hele weken niet schrijven, maar ik merk dan toch dat er een behoefte is veronachtzaamd. Een ander plan, om tot de 1.000 aantekeningen te gaan en dan te stoppen, geeft op een gegeven moment ook problemen van eenzelfde soort. Er is dan niets meer om mijn deliberaties in op te tekenen. Een analoog en solid-state dagboek dat ik kan kwijtraken, daar begin ik niet meer aan sinds ik de voortreffelijke beschikbaarheid – op de gehele planeet en ongeacht mijn locatie – van het web heb ervaren. Dus ik was al aan het verzinnen.
Een van de opties was om een dagboek te gaan schrijven in een andere vorm; een webpamflet dat net zoals deze weblog niet persoonlijk wordt, maar waarop ik wel de eigenaardigheden van de wereld om mij heen kwijt kan. Ik dacht er daarom aan om een persona te creëren, dat commentaren kan leveren vanuit een speciale invalshoek; eentje die bijvoorbeeld niet menselijk is maar die wel observatief en nadenkend overkomt. Het idee zoemt nog en de kans is groot dat ik er iets mee ga doen. Ondertussen pen ik hier rustig voort nadat het gewone leven na de jaarwisseling haar gang weer heeft gevonden. Zoals ik in mijn vorige aantekening al stelde heb ik twee weken geen nieuws gezien. Vandaag, na die vrijwillige abstinentie, valt me op dat de wereld niet veel is veranderd en er nieuws van dezelfde strekking als in 2015, met dezelfde gevolgen voor mijn mentale welbevinden, wordt gegenereerd. Ik zal dus nog wel even doorschrijven.
