Na zo’n twee á drie jaar murw geslagen te zijn met het ene slecht-nieuws bericht na het andere over de staat van het globale financiële systeem, de Euro en de beurzen, ben ik nu voor het eerst in een lange tijd weer eens wakker geschrokken van iets wat er uit die hoek komt. En dat is de melding dat de Chinese geldschieters van deze planeet nerveus beginnen te worden.
Ik kan ze niet anders dan gelijk geven. Al jaren investeert China zijn handelsoverschot in obligaties op de schulden van andere mogendheden. Dat geldt in ieder geval voor de Amerikaanse dollarzone en waarschijnlijk voor een fiks aantal Eurozone-landen.
Naar ik aanneem, zullen ze hun aankopen bij bonafide staten gedaan hebben die door een goedlopende winkelnering een stabiele krediet-rating hebben. Het zou in ieder geval zo moeten zijn bij een investeringsniveau van enige honderden – misschien zelfs duizenden – miljarden dollars. Maar nu blijkt dat ook in China het idee begint te groeien dat zij op haar eigenste hypotheek-bubbel zit. Het is alleen geen overgewaardeerd onroerend goed of burgerlijke kredietwaardigheid waarover het hier gaat, maar het is een hypotheek op een aantal integrale economieën, waarvan er nu eentje een aardig beschamende opdoffer te verduren krijgt. De V.S. gaan van een AAA krediet-rating naar AA+. En dat is billenkoek voor een economie van een dergelijke omvang.
China ziet de bui natuurlijk hangen en zit niet te wachten op afschrijvingen op haar investeringen in de Amerikaanse staatsschuld. Vandaar dat zij nu publiekelijk de vinger waarschuwend opheft en haar spilzieke uitvreter de les leest. Ik weet niet of dit al eens eerder gebeurd is, maar eigenlijk vind ik dit toch wel een charmante beweging in de wereld van het supergeld. Het zal in ieder geval niet de laatste keer zijn, schat ik zo in. Er zullen meer landen zijn die op deze manier door China worden onderhouden en die dus ook binnenkort een pets op de broek kunnen verwachten.
Dan hebben we het hierboven alleen nog maar over het door de staat geleende geld dat is afgedekt met obligaties. Op het aandelen- annex bedrijfsbezit-niveau zal het er wel iets wilder aan toegaan. Overal waar China geen schulden maar echte economische kapitaalgoederen heeft aangekocht, zal zij zich wellicht hard gaan inspannen om verdere verliezen te voorkomen. Wat gaat ze bijvoorbeeld doen met bedrijven waarin zij grote – of alle – belangen heeft, die in een economische zone staan die aan het omvallen is? Liquideren? Of gaat zij zich in die bedrijven zelf nog breder maken? Als dat zo is, dan kunnen we hier binnenkort ook een Chinese bedrijfscultuur verwachten.
Gelukkig is economie niet mijn forté en zit mijn enige aandelen-aandeel in mijn pensioen. Daarover ga ik me geen zorgen maken, want dat helpt toch niet. Ik kan kwalijk van het ABP eisen dat ze mijn deel op een spaarrekening zet. Ik bezweer gewoon mijn onbehagen met die ene opmerking die mijn docent economie ruim 30 jaar geleden eens losliet: “Institutionele beleggers zijn voorzichtige beleggers.” Het zal best, maar of dat over een kamerbreed kelderende beurs nog iets uitmaakt? Ik probeer er maar niet aan te denken.
