Zo, de titel is er eentje in de serie: “onnavolgbare taaluitingen” die vooral een geinige alliteratie/assonantie of beter “rijm” voor ogen heeft, zij het met een beetje feitelijke waarde eraan. Het is een gevoel alsof je net bij de tandarts vandaan komt wanneer je net van de tandarts vandaan komt. Dat is zo speciaal dat het niet anders te beschrijven is. De Brexit van afgelopen week doet met mij ongeveer hetzelfde. Ik heb na die manoeuvre echt het idee dat… de GB nu eindelijk zijn afgetaaid met hun arrogante gezeur. Ze zijn ook al een tijdje bezig: als ik op dit blogdingetje zoek dan zie ik dat mijn eerste aantekening hierover al van december 2011 stamt.
Ja, ik weet het. Het was een mooie gedachte die Europese federale staat, maar die is er nu eenmaal nooit van gekomen. Er was dan ook bar weinig echt voor geregeld. De pijnlijkste zwerende vinger in dat verhaal is de Euro, die zo’n wangedrocht is dat een enkele falende staat binnen het bestel de hele mieterse boel zo omver kan trekken, dat wij onze centen hier voor enkele decennia in een bodemloze put – die bijvoorbeeld Griekenland heet – kunnen gooien. We waren ervoor gewaarschuwd door alle grote instanties, waaronder het IMF. De opzet van de Euro is gevaarlijk en kan de hele zone destabiliseren. En volgens mij moet je dat niet willen als een van je doelstellingen “nooit meer oorlog” is.
De Brexit is er nu en de Britten proberen al een Sof-Brexit te forceren, waarbij de schade voor Engeland het kleinste blijft. De rest van de Unie is echter niet van plan mee te werken. Die Britten willen weg, nu moeten ze snel wegwezen ook. Dat is de teneur die nu vanuit de Brusselse gelederen opstijgt. Daarnaast is er ook een niet meer te stillen roep om hervormingen die ervoor moeten zorgen dat Europa beter, sterker, robuuster, democratischer en minder bedilziek wordt; en dat ook niet de rest van de landen opstapt. Als er een meerwaarde aan de Brexit zit, dan is het deze: Europa is al een lange tijd een kwakkelende puinhoop, waarbinnen niet meer is uit te leggen waarom dingen gaan zoals ze gaan, met de enorme bureaucratie die eraan vast zit. Het simpelste voorbeeld: de belachelijke hoeveelheid geld die aan de Brussel-Straatsburg tandem zit. Dat” domme compromis, dat alleen bedoeld is om de Fransen hun zin te geven, is niet de geringste nagel aan Europa’s doodskist.
De toekomst van Groot Brittannië is onduidelijk, zelfs wat betreft haar eigen consistentie als Noord-Ierland en Schotland besluiten bij de EU te blijven. Voor het overzicht van GB’s opties binnen Europa heb ik een plaatje uit de Volkskrant van vandaag gepikt.
