Om maar met het eerste issue uit de titel te beginnen: ik heb dit weekeinde samen met vrouw en kids de films “Anchorman, the Legend of Ron Burgundy” (2004) en de opvolger “Anchorman 2: The Legend Continues” (2013) bekeken. Het zijn films als een dubbeltje zo plat, met nauwelijks enige andere waarde dan dat je er om moet lachen. Alhoewel, dat klopt niet helemaal. Een andere verdienste van deze flicks is dat ze verschrikkelijk maf zijn en je best wel lef moet hebben om iets dergelijks in deze eeuw te maken. Ik zal niet teveel uitweiden, maar de jaren-80 humor is naast knap gedateerd ” – en toch leuk – ook ongeëmancipeerd en ronduit seksistisch. Ofwel, die films” zijn toch aanraders; onder meer omdat het edele Amerikaanse en volstrekt overgewaardeerde” beroep van Network-Anchor er vreselijk op de hak wordt genomen.
Network-Anchors – bij ons heten die gewoon nieuwslezers – zijn voor die Amerikaanse doorgecommercialiseerde media-netwerken publiekstrekkende kijkcijferkanonnen en daarmee ook reclame-inkomstengenerators. Zo’n anchor is kostbaar en om die reden belangrijk. Dus als ik in de krant lees dat dé top-anchor van de V.S., Brian Williams van het NBC Nightly News, aan de schandpaal hangt omdat zijn berichtgeving overdreven en onbetrouwbaar gebleken is, dan lach ik me een kriek. Net zoals ik bij die twee films dit weekeinde deed. Waarheid en fictie lopen deze dagen in een aardig toeval weer eens gezellig door elkaar. Ik kan me na twee films, waarin het fenomeen “anchorman” volstrekt belachelijk gemaakt wordt, namelijk heel makkelijk indenken dat het vooral blaaskakende parvenu’s zijn, die met echt nieuws of überhaupt journalistiek niets te maken hebben. Als er in het echte leven dan eentje” een ongenadige afgang door de zijdeur maakt, dan verbaast het me hooguit dat dit niet elke week een keer gebeurt.
Dat tweede issue uit de titel is toch weer de €uro. Ik kreeg gisteren de vraag of ik het voor waarschijnlijk achtte dat deze wankele muntunie om gaat vallen. Mijn antwoord: ik vind het niet onwaarschijnlijk dat de €uro-unie over 10 jaar aanzienlijk kleiner is. Als ik het mag voorspellen dan vallen in ieder geval Griekenland, Portugal, Spanje en wellicht Ierland weg en misschien nog wel meer landen. Als ik” zo eens volg waar die Grieken mee bezig zijn dan zie ik dat land er als eerste uitstappen en misschien is dat al genoeg om de hele munt te laten vallen. Is dat erg? Het is voor de handelaars niet handig maar voor Europa op de langere termijn misschien wel. De €uro is een misbaksel dat niet goed is uitgedacht en een door omstandigheden afgedwongen verbetering is misschien meer dan welkom. Ik ben geen econoom, maar er zijn momenteel veel broeders uit die tak van sport die openlijk kritiek hebben. Dat is wel anders dan de gehypete euforie bij de ondertekening van het Euroverdrag die ik zelf toentertijd – waarschijnlijk geheel subjectief – vooral heb waargenomen.
Ondertussen heeft Griekenland “nee” gezegd tegen nieuwe “noodhulp”, waarmee ze eigenlijk geacht wordt de zakken van de schuldeisers te vullen. Ik mag dat wel,” zoals ik al vaker gesteld heb. Ze draagt bij deze weigering ook nog eens een reden aan die ik mij nooit gerealiseerd had, namelijk dat zij de winst die de ECB op de Griekse staatsobligaties maakte in haar kas gestort wil zien! De rationale: Griekenland is nooit financieel gecompenseerd geweest voor de Duitse bezetting tussen 1940 en 1945. Het klinkt uiterst redelijk van Alexis Tsipras, temeer omdat Duitsland zelf na die oorlog met enorme bergen geld weer op de rails gezet is. Bovendien vind ik het persoonlijk ook nog eens getuigen van slechte smaak als er winst wordt gemaakt op de Griekse ellende.
Het zijn spannende tijden. Amerikaanse idolen vallen als bakstenen uit de lucht en onze eigen munt is in gevaar. Beide issues maken de mens nerveus, maar gek genoeg doen ze” dat niet op een onprettige manier.
