Wie zou het niet gezien hebben, de nieuwe grens van Rusland die binnen een paar jaar zal gaan gelden ten koste van de Oekraïne? Het nieuws van gisteravond liet vrij weinig duidelijkheid te wensen over. Na de afgedwongen “onafhankelijkheid” van De Krim en” na dat suffe nep-referendum dat de krimbevolking kreeg voorgeschoteld, is het” vandaag per decreet vrijwel direct – op wat liflafjes in de formele sfeer na – ingelijfd bij Rusland.
Ik zeg nep, want een echte keuze was er niet. De arme Oekraïnezen konden zondag stemmen voor onafhankelijkheid of voor aansluiting bij Rusland. Bij de Oekraïne blijven was geen optie. Uiteindelijk is het dus aansluiting bij het moederland geworden, maar dat stinkt aardig naar de misdaad. De hoeveelheid Ruslandstemmers gaat numeriek recht tegen de demografische landkaart in en gaat ook in tegen de niet geringe hoeveelheden niet-stemmende Krimtataren en inheemsen. Ofwel, er is daar flink gesjoemeld.
Dat gesjoemel is geenszins verbazend, want Rusland is al een tijdje bezig met het annexeren van stukjes buurland. Ze hebben deze truc in 2008 al met Georgië uitgehaald, toen daar de regio’s” Abchazië en Zuid-Ossetië onder het mom van “de bescherming van de Russische minderheid” werden losgeweekt en de facto werden ingelijfd. Hetzelfde is nu met de Krim gebeurd. En net als toen kan de internationale gemeenschap weinig anders doen dan met wat slappe sancties rondzwaaien, maar ik geloof niet dat Rusland echt onder de indruk is.
Ik kijk naar de landkaart en verbaas me bijna over de brutale vanzelfsprekendheid waarmee Rusland zijn volgende vis alvast in de week legt. Poetin stelt voor “om eens te gaan praten” over meer autonomie in de regio die op dit plaatje met rood staat aangegeven. Daar valt in ieder geval aan op dat De Krim en oost- Oekraïne mooi aansluiten op een nog veel grotere regio die altijd Janoekowitsj heeft gesteund. Als we dat optellen bij de bruin aangegeven gebiedsdelen en ze dan lichtgrijs maken, dan weten we ook gelijk waar de Russische grens versie 2.0 gaat lopen. Ik kan er zelfs een gooi naar doen wat tijd betreft: ik denk dat voor 2020 de “Anschluss” een feit is.
Het Russische imperialisme is stuitend maar ook onstuitbaar vrees ik. Het zou mij niet verbazen als Poetin de Tsaar van een hersteld rijk wil worden, dat ongeveer het oude gebied van de Sovjet Unie beslaat. En zo te zien is het niet ondenkbaar dat hij daarin gaat slagen.
